Overbooking သရဲ

ခရီးသွားတဲ့ အခါမှာ တခါတလေ လေကြောင်း ခရီးစဥ် Overbooking ဖြစ်တာကြောင့် အဆင်မပြေ တာတွေ ကြုံရတတ် ပါတယ်။ ခရီးသွား လုပ်ငန်းရဲ့ သဘောအရတော့ ဘွတ်ကင်လုပ်ထားတဲ့သူ အားလုံး အမြဲ ခရီးမသွား ဖြစ်တာကြောင့် အဲဒီလို အိုဗာဘွတ်ကင် လုပ်မှ ခေါက်ရေတိုင်းအတွက် ခရီးသည် အပြည့်နီးပါးရပြီး လေကြောင်းလိုင်း အတွက် တွက်ခြေ ကိုက်တယ်လို့ ဆိုပါတယ်။ များသောအားဖြင့် ဥရောပက လေကြောင်း ခရီးစဥ်တွေမှာ ကြုံရတတ်ပါတယ်။ တစ်ခါတုန်းက ဒိန်းမတ်က ကိုပင်ဟေဂင် လေဆိပ်မှာ လေယာဥ်ပျံ ပြောင်းစီးဖို့ စောင့်နေတုန်း အခုထွက်မယ့် လေယာဥ်ပျံမှာ လူပြည့် သွားတဲ့အတွက် ဒီလေယာဥ်ပျံနဲ့ မလိုက်ဘဲ နောက်လေယာဥ်ပျံနဲ့ လိုက်ဖို့ ဗော်လန်တီယာ လုပ်တဲ့ ခရီးသည် ရှိရင် ယူရို ၄၀၀ ပေးမယ်ဆိုပြီး စကင်ဒီနေးဗီးယန်း လေကြောင်းလိုင်း (SAS) ကနေ ကမ်းလှမ်းတာ ကြုံဖူးပါတယ်။

လေကြောင်းလိုင်းတွေမှာတင် မဟုတ်ဘဲ တချို့ ဟိုတယ်တွေ မှာလည်း အိုဗာဘွတ်ကင် လုပ်တတ်ပါတယ်။ တစ်ခါက မလေးရှားနိုင်ငံ ကွာလာလမ်ပူနဲ့ မနီးမဝေး ဆရမ်ဘန်း (Seremban) မြို့က စက်ရုံတစ်ခုကို စက်ပြင်ဖို့ ရောက်သွားခဲ့ ပါတယ်။ ညဘက် အိပ်ဖို့အတွက် စက်ရုံက သဘောကောင်းစွာနဲ့ ဟိုတယ်မှာ Deluxe Room တစ်ခန်း ဘွတ်ကင် လုပ်ထားပေး ပေမယ့် ဟိုတယ်ကို ရောက်သွားတော့ Deluxe Room မကျန်တော့ပါဘူး။ ဟိုတယ်က နှစ်သိမ့်တဲ့ အနေနဲ့ Suite တစ်ခန်း ကို Deluxe Room ဈေးနဲ့ ပေးပါတယ်။ ရင်းဂစ် ၁၂၀ ကျော် (စင်ကာပူ ဒေါ်လာ ၆၀ နီးပါး) ပဲ ပေးရပါတယ်။ အခန်းထဲ ရောက်သွားတော့ Home Theater တွေ၊ ရေချိုးခန်း အကျယ်ကြီးတွေနဲ့ အတော်ကို သားနားပါတယ်။ ပိုက်ဆံများ သုံးနိုင်ရင် တယ်ဇိမ်ရှိသကိုးလို့ အဲဒီတုန်းက တွေးမိ ခဲ့ပါတယ်။

ဟိုတစ်လောက စလုံး သူငယ်ချင်းတွေနဲ့ ဆုံရင်း အဲဒီ အကြောင်းကို စကားစပ်ပြီး ပြောမိပါတယ်။ သူငယ်ချင်း တစ်ယောက်က အိုဗာဘွတ်ကင်နဲ့ ပတ်သက်ပြီး သူတို့မိသားစု ကြုံတွေ့ဖူးတဲ့ စိတ်ဝင်စားစရာ ဇာတ်လမ်း တစ်ပုဒ်ကို ပြန်ပြောပြ ပါတယ်။ မယုံရင် ပုံပြင်လို့မှတ်ပါ။ သူပြောပြတာက သရဲ ဇာတ်လမ်းပါ။

သူတို့မိသားစု မလေးရှားနိုင်ငံ မြို့တစ်မြို့ကို အပန်းဖြေခရီး သွားကြတဲ့ အချိန်ကပါ။ ပထမညက သူတို့ တည်းခိုမယ့် ဟိုတယ်ကို ရောက်သွားတော့ အခန်းတွေ အားလုံး ပြည့်နေပါပြီ။ သူ့ရဲ့ အဖေက အကြီးအကျယ်ကို ဒေါသထွက် ပါတယ်။ သေသေချာချာ ဘွတ်ကင် လုပ်ထားရသားနဲ့ အခန်း မရရကောင်းလား ဆိုပြီး တော့ ဟိုတယ်က ဧည့်ကြိုတွေကို အကြီးအကျယ် ပြသနာ ရှာပါတယ်။ ဟိုတယ်က ဧည့်ကြိုကောင်မလေးများကလည်း အနူးအညွှတ် တောင်းပန်ကြပါတယ်။ ဒါပေမယ့်လည်း သူ့ရဲ့ အဖေက အလျှော့မပေးပါဘူး။ အခန်း မရရအောင် လုပ်ပေး။ မရရင် ငါနဲ့တွေ့မယ် ဆိုပြီး ကြိမ်းပါတယ်။ နောက်ဆုံးတော့ တောင်းပန်လို့ မရတဲ့ အဆုံး ဟိုတယ်က ဧည့်ကြို ကောင်မလေးက သူတို့မိသားစုအတွက် အခန်းနှစ်ခန်းကို စီစဥ်ပေးလိုက် ပါတယ်။ တစ်ခန်းမှာ သူ့အဖေနဲ့ အမေ တည်းကြပြီး နောက်တစ်ခန်းမှာတော့ သူတို့ မောင်နှမနှစ်ယောက်နဲ့ သူ့အဒေါ်နဲ့ တည်းကြပါတယ်။

သူတို့ အခန်းထဲကို ဝင်ဝင်ချင်း သူ့ရဲ့ စိတ်ထဲမှာ မသိုးမသန့် ခံစားချက် တစ်ခု ခံစား လိုက်ရပါတယ်။ ဒါပေမယ့် မကြာခင်မှာပဲ ခရီးပန်းလာတဲ့ ဒဏ်ကြောင့် အခန်းထဲရောက်ပြီး မကြာခင်မှာပဲ သူတို့တွေ အိပ်ရာဝင်ကြပါတယ်။ မီးတွေ အားလုံး ပိတ်ပြီး အိပ်ပျော်ခါနီး ဆဲဆဲ အချိန်မှာ မျက်နှာကြက်ပေါ်ကနေ အကောင်တစ်ကောင် ဖြတ်သွားသလို ဝှီးကနဲ ဖြစ်သွားတာကို သတိထား လိုက်မိပါတယ်။ မျက်လုံးဖွင့်ကြည့်တော့ ဘာကောင်မှ မရှိပါဘူး။ အဲဒါနဲ့ပဲ သူတို့ ပြန်အိပ်နေကြပါတယ်။ ခဏနေတော့ ရေချိုးခန်းထဲက ရေကျသံ ပြင်းပြင်းကို ကြားရပါတယ်။ မီးဖွင့်ပြီး ထကြည့်တော့ ရေချိုးခန်းထဲက မျက်နှာသစ် ဘေစင်က ရေဘုံဘိုင်ခေါင်း အဆုံးထိ ပွင့်နေတာကို တွေ့ရပါတယ်။ သူ့အဒေါ်က ရေဘုံဘိုင်ခေါင်းကို ထပိတ်ပြီး နောက်တော့ သူတို့ ပြန်အိပ် နေကြပါတယ်။ သူတို့ စိတ်ထဲမှာ ဘာမှ ထူးထူးခြားခြား မဖြစ်သလို ပါပဲ။ မတော်တဆ လို့ပဲ ထင်ကြပါတယ်။

နောက်တော့ သူတို့အားလုံး နှစ်နှစ်ခြိုက်ခြိုက် အိပ်ပျော်သွားကြပါတယ်။ ဒီလိုနဲ့ ညသန်းခေါင် အချိန်ကို ရောက်လာပါတယ်။ မမြင်ရတဲ့ စွမ်းအင်တစ်ခုက ဆွဲငင် ညှို့ယူခံရတာကြောင့် သူ့ရဲ့ အစ်မဟာ အိပ်ရာက ထလာပါတယ်။ သူမ စိတ်ထဲမှာ အိပ်မက်မက်နေသလိုပဲ ခံစားနေ ရပါတယ်။ သူမ အိပ်ရာက ထလာပြီးတဲ့နောက်မှာ သူတို့ အိပ်နေတဲ့ အခန်းတံခါးက အလိုလို ပွင့်သွားပါတယ်။ သူမလည်း အဲဒီအခန်းတံခါးကနေ အပြင်ကို ထွက်လာခဲ့ ပါတယ်။ အခန်းရှေ့က စင်္ကြန်မှာ မီးလေးတွေက မှိန်ပျပျ ထွန်းထားပြီး လူတစ်ယောက်မှ မရှိပါဘူး။ သူမ အဲဒီလမ်းတလျှောက် အိပ်မွေ့ချ ခံထားရသူလို လမ်းလျှောက် လာပါတယ်။ နောက်တော့ စင်္ကြန်ရဲ့ အဆုံးမှာ ရှိတဲ့ အရေးပေါ် ထွက်ပေါက်တံခါးက ကျွီကနဲ အသာအယာ ပွင့်လာပါတယ်။ သူမလည်း သူမဘာသာ မသိလိုက်ပဲ အဲဒီ တံခါးကနေ လှေကားကို ထွက်လာခဲ့ပါတယ်။

သူမ အရေးပေါ်ထွက်ပေါက်ကို ကျော်လာပြီးတဲ့နောက်မှာတော့ တံခါးက အသာ ပြန်ပိတ်သွားပါတယ်။ လှေခါးထဲမှာ မီးရောင်မှိန်မှိန်လေးပဲ ရှိပါတယ်။ လူတစ်ဦးတစ်ယောက်မှ မရှိပါဘူး။ တံခါး ပြန်ပိတ်သွားပြီးတဲ့ နောက်မှာတော့ သူမ အိပ်မက်ကနေ လန့်နိုးလာသလို ချက်ချင်း သတိဝင်လာပါတယ်။သတိဝင်လာလာချင်း သူမ ဘယ်ရောက်နေသလဲ ဆိုတာကို သိလိုက်တော့ ကြက်သီးမွေးညှင်းတွေ ထလာပါတယ်။ သူမ တံခါးကို ပြန်ဆွဲဖွင့်ဖို့ ကြိုးစားပေမယ့် တံခါးက ပွင့်မလာပါဘူး။ အဲဒီအချိန်မှာပဲ တစ်စုံတစ်ယောက်က တဟားဟား နဲ့ အော်ရယ်လိုက်တဲ့ ရယ်သံ တိုးတိုး ကို လှေကားထဲမှာ ကြားလိုက် ရပါတယ်။ သူမလည်း အသံကုန် ဟစ်ပြီး တံခါးကို ဆွဲဖွင့်ပါတယ်။ တံခါးက ပွင့်မလာပါဘူး။ ရယ်သံက ရပ်မသွားဘဲ တဖြည်းဖြည်း ကျယ်လာပါတယ်။ ဒါပေမယ့်လည်း လှေခါးထဲမှာ လူတစ်ဦးတစ်ယောက်မှ မရှိပါဘူး။

သူမလည်း ကြောက်အားလန့်အားနဲ့ လှေခါးတလျှောက် အောက်တစ်ထပ်ကို လှေကားအတိုင်း ပြေးဆင်းလာခဲ့ ပါတယ်။ တဟားဟား အော်ရယ်သံက ဆက်တိုက် ကြားနေရတုန်းပါပဲ။ ခုနတုန်းက လိုပဲ သူမ အောက်ထပ်က အရေးပေါ်ထွက်ပေါက်ကို ဆွဲဖွင့်ပြီး အထဲကို ပြန်ဝင်ဖို့ ကြိုးစားပါတယ်။ အဲဒီတံခါးကလည်း ပွင့်မလာပါဘူး။ သူမ ကြောက်ရွံ့ ထိတ်လန့်စွာနဲ့ အသံကုန် ဟစ်ပြီး ငိုကြွေးနေမိပါတယ်။ ရယ်သံက ရပ်မသွားတဲ့ အပြင် သူမအဖြစ်ကို သဘောကျ လှောင်ရယ် နေသလို ဆက်တိုက် ကြားနေရပါတယ်။ လှေကားထဲက မီးရောင် မှိန်မှိန်ရယ်၊ ဖွင့်မရတဲ့ တံခါးချပ်တွေရယ်၊ ကြောက်စရာကောင်းတဲ့ ရယ်သံတွေရယ် စတာတွေကြောင့် သူမ လိပ်ပြာလွင့်မတတ် ခံစား ရပါတယ်။ သူမ နောက်ထပ် အောက်တစ်ထပ်ကို ပြေးဆင်းခဲ့ပါတယ်။ ရယ်သံက လှေကားတလျှောက် ကြားနေရပါတယ်။ အောက်ထပ်က တံခါးကို ဆွဲဖွင့်တော့လည်း ပွင့်မလာပါဘူး။ သူမရဲ့ ကြောက်စိတ်တွေ အဆုံးစွန် အထိ ရောက်နေပါပြီ။ ဘယ်အချိန် ဘယ်နေရာက ဘာကောင်ကြီး ပေါ်လာမလဲ ဆိုတာကို တွေးပြီး အကြီးအကျယ် ခြောက်ခြားနေမိပါတယ်။ ဒါပေမယ့် အကောင်အထည်တော့ ဘာမှ မမြင်ရပါဘူး။ သူမလည်း ကြောက်အား လန့်အားနဲ့ ခြေလှမ်းကုန် နောက်တစ်ထပ်ကို ပြေးဆင်းခဲ့ပါတယ်။ ရယ်သံက သူမနောက်က လိုက်လာနေတုန်းပါပဲ။ ဒီတခါ တံခါးကို ဆွဲအဖွင့်မှာတော့ တံခါးက ဝုန်းကနဲ ပွင့်သွားပါတယ်။

တံခါးပွင့်သွားတာနဲ့ သူမ အသံကုန်ခြစ်အော်ပြီး စင်္ကြန်တလျှောက် ပြေးဝင်ခဲ့ပါတော့တယ်။ ညကြီးသန်းခေါင် သူမရဲ့ အသံကုန် ခြစ်အော်တဲ့ ​အော်သံကြောင့် အခန်းတံခါးတွေ ပွင့်လာပြီး အခန်းထဲမှာ အိပ်နေတဲ့ သူတွေ အိပ်ရာကနေ ထလာကြ ပါတယ်။ သူမလည်း သွေးရူးသွေးတမ်းနဲ့ စင်္ကြန်တလျှောက် ခေါက်တုန့်ခေါက်ပြန် ပြေးနေမိပါတယ်။ နောက်ဆုံး အခန်းထဲက ထွက်လာတဲ့ အန်တီကြီး တစ်ယောက်က သူမကို လှမ်းဖမ်းပြီး ပွေ့ဖက် လိုက်တော့မှပဲ သူမပြေးနေတာတွေ ရပ်သွားပါတယ်။ သူမ အဲဒီ အန်တီကြီးရဲ့ ရင်ခွင်မှာ ခေါင်းကို အပ်ပြီး ရှိုက်ကြီးတငင် ငိုကြွေးမိပါတယ်။

မကြာခင်မှာပဲ ဟိုတယ်ဝန်ထမ်းတွေ ရောက်လာပါတယ်။ သူမရဲ့ အခန်းကို မေးတာ သူမ တော်တော်နဲ့ မဖြေနိုင်ပါဘူး။ နောက်ဆုံးတော့ သူမရဲ့ အခန်းနံပါတ်ကို ပြောတာနဲ့ ဟိုတယ် ဝန်ထမ်းက သူမရဲ့ အဖေနဲ့အမေကို သွားခေါ်လာပါတယ်။ သူမရဲ့ မိဘများကတော့ ခုနက ဘာတွေ ဖြစ်သွားတယ်ဆိုတာကို လုံးဝမသိလိုက်ပါဘူး။ သူမ ပြန်ပြောပြမှ အကြောင်းစုံ သိကြပါတယ်။ အဲဒီညက သူတို့ တစ်မိသားစုလုံး ချက်ချင်း ပစ္စည်းတွေကို သိမ်းဆည်းပြီး နောက်ဟိုတယ်တစ်ခုကို ညတွင်းချင်းပဲ ပြောင်းခဲ့ကြ ပါတယ်။

ကျွန်တော့် သူငယ်ချင်းက "အဲဒီလို ဖြစ်ပြီးတဲ့ နောက်မှာ ငါရလိုက်တဲ့ သင်ခန်းစာကတော့ နောက်ကို ဟိုတယ်မှာ အခန်းမရရင် ဘယ်တော့မှ အတင်းအကြပ် မတောင်းနဲ့ ဆိုတာပဲ။" လို့ ရယ်ပြီး ပြောပါတယ်။ အခုတလော ကိုအောင်(ပျူနိုင်ငံ) တို့ ကိုကြီးကျောက် (ရွှေရတုမှတ်တမ်း) တို့ရဲ့ သရဲဇာတ်လမ်းများ ဖတ်ပြီး သရဲ ဇာတ်လမ်း ရေးချင် စိတ်ပေါ်လာလို့ ရေးလိုက် ပါတယ်။ ကျွန်တော် ကိုယ်တိုင်တော့ အခုထိ တစ်ခါမှ သရဲနဲ့ နဖူးတွေ့ ဒူးတွေ့ မကြုံဖူးသေးပါဘူး။ ကျွန်တော့် သူငယ်ချင်းများကတော့ စကားစပ်မိတိုင်း သူတို့ ကြုံခဲ့ဖူးတဲ့ သရဲဇာတ်လမ်းနဲ့ သဘာဝလွန် ဇာတ်လမ်းတွေကို အမြဲ ပြန်ပြောပြလေ့ ရှိပါတယ်။