ဖူးနုသစ်: လူကြီးကြိုက် ဟာသ

ရေခဲသေတ္တာ

ကောင်းကင်ဘုံကို ဝင်တဲ့ ဂိတ်တံခါးဝမှာပါ ။ အဲဒီနေ့က အလုပ်များတဲ့ နေ့ ဖြစ်တာကြောင့် ပီတာက ကောင်းကင်ဘုံကို ဝင်ဖို့ စောင့်နေတဲ့ သူတွေထဲက ပထမဆုံး တစ်ယောက်ကို ပြောပါတယ်။ "ဒီနေ့ ကောင်းကင်ဘုံမှာ နေရာပြည့်တော့မယ်။ အဲဒီတော့ ငါ့အနေနဲ့ အတော့်ကို ဆိုးဆိုးရွားရွား အဖြစ်နဲ့ သေခဲ့တဲ့ သူတွေကိုပဲ ဝင်ခွင့် ပေးနိုင်မယ်။ ကဲပြော မင်းရဲ့ ဇာတ်လမ်း။"

ပထမဆုံးလူက သူ့ဇာတ်လမ်းကို အခုလို ပြောပြပါတယ်။
"ကျွန်တော့် မိန်းမက ကျွန်တော်ကို သစ္စာဖောက်နေတယ်လို့ သံသယ ဖြစ်နေတာ ကြာပါပြီ။ ဒီနေ့တော့ လက်ပူးလက်ကြပ် ဖမ်းဖို့ ့ ကျွန်တော် အိမ်ကို စောစောစီးစီး ပြန်လာခဲ့ပါတယ်။ ၂၅ ထပ်က ကျွန်တော့်ရဲ့ အခန်းကို ရောက်တော့ တစ်ခုခုတော့ လွဲနေတယ် ဆိုတာ သတိထားမိ လိုက်ပါတယ်။ အိမ်ထဲမှာ ကျွန်တော့် မိန်းမရဲ့ လင်ငယ် ရှိနေမလားလို့ နေရာအနှံ့ လိုက်ရှာပေမယ့် ဘယ်နေရာမှ ရှာမတွေ့ ပါဘူး။ အဲဒါနဲ့ ကျွန်တော် ဝရန်တာကို ထွက်လာခဲ့ ပါတယ်။ အဲဒီမှာ လူတစ်ယောက် ဝရန်တာ လက်ရန်းကို ခိုပြီး ပုန်းနေတာ ကျွန်တော် တွေ့ရပါတယ်။ ကျွန်တော့် ဒေါသ အထွဋ်အထိပ်ကို ရောက်သွားပါတယ်။ ဒီကောင့်ကို ကျွန်တော် ရိုက်တယ်။ ကန်တယ်။ ဒါတောင် ဒီကောင် ပြုတ်မကျပါဘူး။ ဒါနဲ့ ကျွန်တော် အခန်းထဲကိုပြန် တူတစ်လက် ယူလာပြီး ဒီကောင့်လက်ကို ထုပါတယ်။ သူကြာကြာ မနေနိုင်ပါဘူး။ နောက်ဆုံးတော့ ပြုတ်ကျ တာပါပဲ။ ဒါပေမယ့် ဒီကောင်က ကံကောင်းချင်တော့ ချုံပုတ်ပေါ် တည့်တည့်ကျ ပါတယ်။ အဲဒါကြောင့် မသေပါဘူး။ ဒါနဲ့ ကျွန်တော် မီးဖိုချောင်ကို ပြေး။ ရေခဲသေတ္တာကို မပြီး ဒီကောင့် အပေါ်ကို ပစ်ချ လိုက်ပါတယ်။ ဒီကောင်လည်း အဲဒီနေရာမှာပဲ သေသွားပါတယ်။ ဒါပေမယ့် ကျွန်တော့်မှာ နှလုံးရောဂါ ရှိတာကြောင့် အဲဒီလောက် ဒေါသထွက်ပြီးတဲ့ နောက်မှာ ဝရံတာမှာတင် ရှော့ခ်ရပြီး သေသွားပါတယ်။"

"အင်း အတော်ဆိုးတဲ့ အဖြစ်ပဲ။" လို့ ပီတာက ပြောပြီး သူ့ကို ဝင်ခွင့် ပေးလိုက်ပါတယ်။ ပီတာက နောက်တစ်ယောက်ကို ခေါ်လိုက်ပါတယ်။ ပီတာက ခုန လူကို ပြောသလိုပဲ လူပြည့်နေတဲ့ အတွက် အသေဆိုးနဲ့ သေခဲ့တဲ့သူကိုပဲ ဝင်ခွင့်ပေးနိုင်မယ့် အကြောင်း ထပ်ပြောပြန်ပါတယ်။ အဲဒီအခါမှာ ဒုတိယလူက သူ့အဖြစ်ကို အခုလို ပြောပြပါတယ်။

"ဒီနေ့ အတော်ထူးတဲ့ နေ့ပါ။ ကျွန်တော့်အိမ်က ၂၆ ထပ်မှာ ရှိပါတယ်။ မနက်တိုင်း ကျွန်တော် ဝရန်တာမှာ လေ့ကျင့်ခန်း လုပ်လေ့ ရှိပါတယ်။ ဒီမနက်တော့ ကျွန်တော် လေ့ကျင့်ခန်းလုပ်ရင်း မတော်တဆ ဝရန်တာက နေပြုတ်ကျ ပါတယ်။ ဒါပေမယ့်လည်း ကံကောင်းပါတယ်။ ကျွန်တော် အောက်ထပ် ၂၅ ထပ်က ဝရန်တာ သံတန်းကို လှမ်းပြီး ဖမ်းမိ လိုက်ပါတယ်။ အဲဒီအချိန်မှာပဲ ခုန ကျွန်တော့် ရှေ့က ဝင်သွားတဲ့သူ ရုတ်တရက် ပေါ်လာပါတယ်။ ကျွန်တော်ကတော့ ကယ်မယ့်သူ လာပြီ ဆိုပြီး ပျော်သွားပါတယ်။ ဒါပေမယ့် သူကျွန်တော်ကို ရိုက်ပါတယ်။ ကန်ပါတယ်။ ကျွန်တော်လည်း တတ်နိုင်သလောက် ဝရန်တာ သံတန်းကို ဆက်ကိုင်ထားပါတယ်။ ဒါပေမယ့် သူက တူ ယူလာပြီး ကျွန်တော့် လက်ကို ထုပါတယ်။ ကျွန်တော် ဆက်ပြီးတော့ မဟန်နိုင်တော့ပါဘူး။ ပြုတ်ကျပါတော့တယ်။ ဒါပေမယ့်လည်း ကံကောင်းချင်တော့ အောက်က ချုံပုတ်ပေါ်ကို ကျပါတယ်။ အဲဒါနဲ့ မသေပါဘူး။ ကျွန်တော်တော့ အသက်ချမ်းသာရာရပြီလို့ ထင်နေတဲ့ အချိန်မှာပဲ မိုးပေါ်က ရေခဲသေတ္တာ တစ်လုံး ရုတ်တရက် ကျွန်တော့် ခေါင်းပေါ်ကျလာပါတယ်။ ဒါနဲ့ပဲ ကျွန်တော ်သေပြီး ဒီကို ရောက်လာတာပါ။"

ပီတာက အတော်ဆိုးတဲ့ အဖြစ်ပဲလို့ သဘောတူပြီး အဲဒီလူကိုလည်း ဝင်ခွင့် ပေးလိုက်ပါတယ်။

ဒီလိုနဲ့ နောက်လူတစ်ယောက် ပီတာရှေ့ ရောက်လာပြန်ပါတယ်။ ပီတာကလည်း ခုနလိုပဲ ကောင်းကင်ဘုံမှာ ဒီနေ့ လူပြည့်နေတဲ့ အကြောင်းပြောပြီး သူ့ရဲ့ဇာတ်လမ်းကို ပြောပြခိုင်းပါတယ်။ အဲဒီအခါမှာ တတိယလူက သူ့ဇာတ်လမ်းကို ပြောပြပါတယ်။

"ဒီလိုပါ။ ကျွန်တော် ရေခဲသေတ္တာ တစ်လုံးထဲမှာ အဝတ်မပါဘဲ ပုန်းနေပါတယ်။"

သစ်ပင်ပေါ်ကကြည့်ရင်

တစ်ခါကကျွန်းတစ်ကျွန်းပေါ်ကို အသက်ခပ်ကြီးကြီး အဖိုးကြီး တစ်ယောက်၊ သူ့ရဲ့ ရုပ်ချောတဲ့ မိန်းမ နဲ့ ရုပ်ဖြောင့်ဖြောင့် သင်္ဘောသား တစ်ယောက် သင်္ဘောပျက်ပြီး ရောက်လာပါတယ်။ ရုပ်ဖြောင့်ဖြောင့် သင်္ဘောသားက ကျွန်းပေါ် ရောက်ကတည်းက အဖိုးကြီးရဲ့ မိန်းမကို ကြံချင်ပေမယ့် အဖိုးကြီးက သူ့မိန်းမ ဘေးမှာ အမြဲ ရှိနေလို့ အခွင့်မသာဘူး ဖြစ်နေပါတယ်။ တစ်နေ့တော့ သင်္ဘောသားဟာ အဲဒီ ကျွန်းပေါ်မှာ ရှိတဲ့ အမြင့်ဆုံး သစ်ပင်ကြီး တစ်ပင်ပေါ်ကို တက်သွားပါတယ်။ သစ်ပင်ပေါ် ရောက်တော့ သူက အောက်ကို လှမ်းပြီး
"ဟေ့လူတွေ။ ခင်ဗျားတို့ လူမြင်ကွင်းကြီးမှာ အဲဒီလို လုပ်တာ မကောင်းပါဘူး။ တခြား လူမမြင်တဲ့ တစ်နေရာ သွားကြပေါ့ဗျာ။" လို့ အော်ပါတယ်။ သူ သစ်ပင် ပေါ်က ပြန်ဆင်းလာတော့ အဖိုးကြီးက သူ့ကို ဘာဖြစ်လို့ အဲဒီလို အော်ရသလဲ လို့ မေးပါတယ်။ သင်္ဘောသားက သူသစ်ပင်ပေါ်ကနေ မဖွယ်မရာ မြင်ကွင်းတွေ မြင်နေရလို့ လူမမြင်တဲ့ နေရာ သွားကြဖို့ သတိပေးတာပါလို့ ပြန်ပြောပါတယ်။ အဖိုးကြီးကလည်း သူဘာမှ မဖွယ်မရာ မလုပ်ကြောင်း အတင်းငြင်းပါတယ်။

နောက်တစ်နေ့ ကျတော့လည်း သင်္ဘောသားက အဲဒီသစ်ပင်ကို ထပ်တက်ပါတယ်။ သစ်ပင်ပေါ် ရောက်တော့ အရင်နေ့ကလိုပဲ ထပ်အော်ပြန် ပါတယ်။ အောက်ရောက်လာတော့ အဖိုးကြီးက ထပ်မေးတဲ့ အခါ အရင်နေ့ကလိုပဲ ပြန်ဖြေပါတယ်။ အဲဒီလို နေ့စဉ်ဆက်တိုက် အော်နေတော့ ၅ ရက်မြောက်နေ့မှာတော့ အဖိုးကြီးက သည်းမခံနိုင် တော့ပါဘူး။ အဲဒီသစ်ပင် အမြင့်ကြီးကို သင်္ဘောသား မတက်ခင်မှာ ကြိုးစားပမ်းစား ကုတ်ကပ်ပြီး တက်ပါတယ်။ သစ်ပင်ရဲ့ ထိပ်ဆုံး ရောက်တဲ့ အချိန်မှာတော့ အောက်ကို ငုံ့ကြည့်ပြီး ဒီလို မှတ်ချက်ချလိုက်ပါတယ်။
"အင်း။ ဟိုသင်္ဘောသား အော်မယ်ဆိုလည်း အော်စရာပါပဲလေ။ သစ်ပင်ပေါ်က ကြည့်ရင် ဒီလို မြင်ရတာပါလား။"

ဝတ္ထုတို

ဆရာမက ကျောင်းသားတွေကို အင်္ဂလိပ်စာ စာမေးပွဲ စစ်တဲ့ အနေနဲ့ ဝတ္ထုတို တစ်ပုဒ် ရေးခိုင်းပါတယ်။ သူမက ဝတ္ထုကောင်း ဆိုတာ လျို့ဝှက်ဆန်းကြယ်ခြင်း၊ လိင်ကိစ္စ၊ ထီးမူနန်းဟန် နှင့် ဘာသာရေး စတာတွေ ပါဝင်ကြောင်း ရှင်းပြပါတယ်။ ဆယ်မိနစ် အကြာမှာတော့ တော်မီ က သူရေးလို့ ပြီးသွားပြီ လို့ ပြောပြီး သူ့ရဲ့ ဝတ္ထုမှာ သူမပြောခဲ့တဲ့ အကြောင်းအရာ ၄ ခုစလုံး ပါဝင်တဲ့ အကြောင်း ပြောပါတယ်။ ဆရာမက ဖတ်ပြပါတယ်။

"ဘုရားသခင်" ဟု မင်းသမီးကလေးက အော်သည်။ "ဗိုက်ကြီးပြန်ပြီ။ နောက်တစ်ခါ။ ဘယ်သူ့ကြောင့်ပါလိမ့်။"

ဒီအချက်တွေ ကိုက်ညီရင်

တိရိစ္ဆာန်ရုံမှာ ရှိတဲ့ ဂေါ်ရီလာ မျောက်မ တစ်ကောင်ဟာ စိတ်တိုပြီး မကြည်မလင် ဖြစ်နေလို့ တိရိစ္ဆာန် ဆရာဝန်နဲ့ ပြပါတယ်။ တိရိစ္ဆာန် ဆရာဝန်က "သူတို့ မိတ်လိုက်တဲ့ ရာသီ ရောက်နေပြီ။ အဲဒီတော့ သူမ အတွက် မိတ်လိုက်မယ့် မျောက် လိုနေတယ်။" လို့ ပြောပါတယ်။

တိရိစ္ဆာန်ရုံ မန်နေဂျာက သတင်းစာထဲမှာ ကြော်ငြာထည့်ပြီး သူ့ရဲ့ ဂေါ်ရီလာမနဲ့ မိတ်ဖက်ကို ရှာပါတယ်။

"အလိုရှိသည်။ ဂေါ်ရီလာ အမတစ်ကောင်နှင့် ဆက်ဆံရန် - ဒေါ်လာ ၁၀၀၀၀"

နောက်တစ်နေ့မှာတော့ ပက်ဒီဆိုတဲ့သူတစ်ယောက် တိရိစ္ဆာန်ရုံကို ရောက်လာပြီး အခုလို ပြောပါတယ်။

အကယ်၍ အချက် ၃ ချက်နဲ့ ကိုက်ညီတယ် ဆိုရင် ငါ ဂေါ်ရီလာမနဲ့ အတူအိပ်မယ်။
(၁) ငါသူ့ကို မနမ်းနိုင်ဘူး။
(၂) ကလေး မွေးလာရင် ငါအထောက်အပံ့ မပေးနိုင်ဘူး။
(၃) ငါ့ကို ဒေါ်လာ ၁ သောင်းရှာဖို့ အချိန်တော့ နည်းနည်းပေး။

(အင်တာနက်ပေါ်မှာ ဖတ်ဖြစ်တဲ့ ဟာသ တစ်ချို့ပါ။)

ဖူးနုသစ်

Pages

Search This Blog

Wednesday, March 30, 2011

လူကြီးကြိုက် ဟာသ

1 comment: