အယူသီးမှု နှင့် ထုံးတမ်းစဉ်လာ

၁၃ ဂဏန်းကို နိမိတ် မကောင်းဘူး ဆိုပြီး ပြောကြတဲ့သူ အတော်များ ပေမယ့် ဘာလို့ နိမိတ် မကောင်းတာလဲ ဆိုတာကို မေးရင်တော့ သိတဲ့သူ နည်းပါတယ်။ လူအများစု လက်ခံထားတဲ့ သီအိုရီကတော့ ခရစ်တော်ရဲ့ နောက်ဆုံး ညစာစားပွဲမှာ သစ္စာဖောက် တပည့်သာဝက ဂျူးဒပ်ဟာ ၁၃ ယောက်မြောက် နေရာမှာ ထိုင်ခဲ့ ပါတယ်။ အဲဒါကြောင့် အနောက် တိုင်းသားတွေက ၁၃ ဂဏန်းကို နိမိတ်မကောင်းတဲ့ ဂဏန်းအဖြစ် ယူဆကြ တယ်လို့ ဆိုပါတယ်။ အင်္ဂလိပ်စာမှာ ၁၃ ဂဏန်းကို ကြောက်တတ်တဲ့ ရောဂါ ကို Triskaidekaphobia လို့ ခေါ်ပါတယ်။ ဒါပေမယ့်လည်း လွှမ်းခြုံဆက်စပ်နေတဲ့ ကမ္ဘာ (Globalization) မှာ အတွေးအခေါ် ကူးစက်မှုတွေက အရမ်းကို မြန်ပါတယ်။ အနောက် တိုင်းသားတွေ ၁၃ ဂဏန်း မကောင်းဘူး ပြောတာနဲ့ အရှေ့တိုင်းက လူတွေပါ ၁၃ ဂဏန်း မကောင်းဘူးလို့ လိုက်ပြောကြ ပါတယ်။ ဘာမဆိုင် ညာမဆိုင် မြန်မာပြည်က လယ်တွင်း ကိုးခရိုင်မှာပါ ပေါင်းချင်း ၁၃ ခရီး မသွားကောင်းဘူး ဆိုပြီး ကွန့်တဲ့သူ တွေ ရှိပါတယ်။ အံ့သြစရာတစ်ခု အနေနဲ့ သတိထားမိခဲ့တာ ကတော့ ရန်ကုန်က ကုန်သည်ကြီးများ ဟိုတယ်မှာ ၁၃ ထပ် မရှိဘဲ ၁၂ ထပ်နဲ့ ၁၄ ထပ် ကြားက အထပ်ကို A လို့ ရေးထားတာပဲ ဖြစ်ပါတယ်။ ၁၃ ဂဏန်းကို ကံမကောင်းတဲ့ ဂဏန်းအဖြစ် ဘယ်လိုပဲ ပြောကြပေမယ့် တကမ္ဘာလုံးက လက်ခံကြတာတော့ မဟုတ်ပါဘူး။ အိန္ဒိယ နိုင်ငံမှာ ၁၃ ဂဏန်းကိုပဲ လပ်ကီးကောင်းတဲ့ ဂဏန်းလို့ ယူဆကြတဲ့ ဆစ်ခ် ဘာသာဝင် တွေ ရှိပါသေးတယ်။

တရုတ် ကိုရီးယားနဲ့ ဂျပန်ဘာသာစကားမှာ ၄ ဂဏန်းရဲ့ အသံထွက်ဟာ သေခြင်းတရားဆိုတဲ့ စကားလုံးရဲ့ အသံထွက်နဲ့ နီးစပ်ပါတယ်။ အဲဒါကြောင့် ထိုင်ဝမ်အပါအဝင် တရုတ်၊ကိုရီးယား၊ ဂျပန် နိုင်ငံတွေမှာ ၄ ဂဏန်းကို သေခြင်းတရားနဲ့ ဆက်စပ်နေတဲ့ ဂဏန်းတစ်ခု အနေနဲ့ ကြောက်ရွံ့ကြပါတယ်။ တရုတ်လူမျိုးတွေဟာ နှစ်သစ်ကူးနေ့မှာ ၄ ဆိုတဲ့ ဂဏန်းကို မပြောရဘူး ဆိုတဲ့ အထိ အယူသီးမှု ရှိပါတယ်။ ၄ ဂဏန်းကို ကြောက်ရွံ့တဲ့ ရောဂါကိုတော့ အင်္ဂလိပ်ဘာသာမှာ Tetraphobia လို့ ခေါ်ကြပါတယ်။

မြန်မာပြည်က အယူသည်းမှုတွေဟာ အခြား ပြည်ပက တင်သွင်းတဲ့ ပစ္စည်းများလိုပဲ နိုင်ငံပေါင်းစုံကနေ လာကြပါတယ်။ တစ်ခါတစ်လေတော့လည်း နိုင်ငံခြားက လာတဲ့ အယူအဆတွေကို ဘိုးစဉ်ဘောင်ဆက်ပဲ ရှိခဲ့ဖူးသလို ထင်ယောင်ထင်မှား ဖြစ်တတ်ကြပါတယ်။ မြန်မာ ရုပ်ရှင် ဗွီဒီယိုတွေထဲမှာ ရိုက်ပြတတ်တဲ့ အဖြစ်ဆိုးတစ်ခု နဲ့ ကြုံတဲ့ အခါတိုင်းမှာ ပန်းအိုး ကျကွဲတာတို့ မှန်ကျကွဲတာတို့ဟာ အနောက်တိုင်းက လာတဲ့ အယူသီးမှု တွေပဲ ဖြစ်ပါတယ်။ အနောက်တိုင်းမှာတော့ မှန်ကျကွဲရင် ၇ နှစ်တိတိ ကံမကောင်းဘူးလို့ ယူဆကြပါတယ်။ အဲဒါကို ပြန်ဖြေဖို့ ကျကွဲခဲ့တဲ့ မှန်ကို လရောင်အောက်မှာ မြေကြီးထဲ သွားမြှုပ်ရတယ်လို့လည်း ဆိုကြပါတယ်။ အဲဒီလိုပဲ ညဘက် လက်သည်းခြေသည်း မညှပ်ကောင်းဘူး ဆိုတာကလည်း တရုတ်လူမျိုး တွေရဲ့ တောက်တယ်ကျင်း ကျမ်းက လာတဲ့ အယူသီးမှုပဲ ဖြစ်ပါတယ်။ လက်ဖဝါး ယားရင် ပိုက်ဆံဝင်မယ်၊ ခြေဖဝါး ယားရင် ခရီးထွက်ရမယ်၊ ကြက်သွန်ဖြူက မကောင်းဆိုးဝါးတွေရဲ့ ရန်က ကာကွယ်ပေးနိုင်တယ်၊ ခွေးအူရင် လူမမာ သေခါနီးပြီ ဆိုတာမျိုး တွေကတော့ မြန်မာလူမျိုး တစ်မျိုးတည်းတွင်သာ မကပဲ လူမျိုးခြားတွေမှာပါ ရှိတတ်တဲ့ အယူသီးမှု တွေပဲ ဖြစ်ပါတယ်။

အယူသီးတာက အချိန်ကြာလာရင် ထုံးတမ်းစဉ်လာ တစ်ခု ဖြစ်သွားတတ် ပါတယ်။ မင်္ဂလာဆောင်တွေမှာ သတို့သမီးကို မျက်နှာဖုံး အုပ်တာဟာ မကောင်းဆိုးဝါးတွေရဲ့ မျက်လုံးကနေ မမြင်နိုင်အောင် ကာကွယ်တဲ့ သဘောမျိုးနဲ့ စခဲ့တာ ဖြစ်ပါတယ်။ အခုတော့လည်း သတို့သမီးရဲ့ မျက်နှာဖုံးဟာ ဖက်ရှင် တစ်ခု ဖြစ်သွားပါပြီ။ အသုဘ အခမ်းအနား တွေမှာ ပြုလုပ်နေကျ ထုံးတမ်း စဉ်လာ တစ်ချို့ဟာ အယူသီးမှုကို အခြေခံခဲ့ ပေမယ့် အခုတော့ အယူသီးမှုု မဟုတ်တော့ဘဲ ထုံးတမ်းစဉ်လာ ဖြစ်နေပါပြီ။ ပန်းခွေဆိုတာ သေသွားတဲ့ သူတွေရဲ့ ဝိဉာဉ်တွေကို ချုပ်နှောင်ဖို့ ဆိုတဲ့ ရည်ရွယ်ချက်နဲ့ စပြီး လုပ်ခဲ့တာပါ။ နှစ်ကာလ ကြာတော့ အယူသီးတာကို ဘယ်သူမှ သတိမရတော့ဘဲ အမှတ်တရ အနေနဲ့ ပို့တဲ့ လွမ်းသူ့ ပန်းခွေ ဖြစ်သွားပါတယ်။ အဲဒီလိုပဲ စစ်ဖက်ဆိုင်ရာ အသုဘ အခမ်းအနားတွေမှာ သေနတ်ဖောက်တာ သရဲတွေကို ခြောက်လှန့်ထုတ်ဖို့ ဆိုတဲ့ ရည်ရွယ်ချက်နဲ့ စခဲ့တယ် လို့ သိရပါတယ်။ အခုခေတ် မှာတော့ ဂုဏ်ပြုတဲ့ အနေနဲ့ သေနတ်ဖောက်တဲ့ ထုံးတမ်းစဉ်လာ ဖြစ်သွားခဲ့ပါပြီ။

ပြောပါများ ကြားပါများတော့ အယူသီးတာကိုတောင် သတိမထားမိ သလို ဖြစ်တတ်ပါ သေးတယ်။ မွေးနေ့ကိတ် ပေါ်က ဖယောင်းတိုင်တွေကို တစ်ချက်တည်းနဲ့ မှုတ်ပြီး လိုရာ ဆုတောင်းရင် ပြည့်တယ် ဆိုတာမျိုး၊ ကြယ်ကြွေတဲ့အချိန် ဆုတောင်းရင် ပြည့်တယ် ဆိုတာမျိုး၊ လောင်းကစားလုပ်တဲ့နေရာမှာ စလုပ်တဲ့သူဟာ ကံကောင်းတတ်တယ် ဆိုတာမျိုးကို ကျွန်တော်တို့တစ်တွေ အယူသီးတာမှန်းတောင် တခါတလေ မေ့နေတတ်ကြပါတယ်။ အဲဒီလိုပဲ သမီးရည်းစားချင်း လက်ကိုင်ပုဝါ ရေမွှေးပုလင်း လက်ဆောင်ပေးရင်ကွဲမှာ စိုးရိမ်လို့ စတိသဘောနဲ့ ပိုက်ဆံ အနည်းအကျဉ်း ယူပြီး အရောင်းအဝယ် သဘောမျိုး ဖြစ်အောင် လုပ်ကြတာလည်း အယူအသီးမှု တစ်ခု ပါပဲ။ တစ်ခါတစ်လေတော့လည်း အယူသီးတာကို ကျွန်တော်တို့ မသိဘဲ တကယ်ဖြစ်သလို ထင်တဲ့ ကိစ္စတွေ လည်း ရှိတတ်ပါတယ်။ ရေနစ်တဲ့ သူတစ်ယောက်ဟာ မနစ်ခင် သုံးခါတိတိ ရေပေါ်ကို ပြန်ပေါ်တယ် ဆိုတာ တကယ် မဟုတ်ပဲ အယူသီးမှု တစ်ခု သက်သက်သာ ဖြစ်ပါတယ်။

ဆိုင်ဘာခေတ်ရဲ့ အယူသီးမှုကတော့ ဆက်တွဲ အီးမေးလ် (Chain E-mail) တွေကို အပြန်အလှန် ပို့ကြတာမျိုးပါ။ အခုချက်ချင်း ဘယ်နှစ်ယောက်ကို မပို့ရင် ရည်းစားနဲ့ ကွဲမယ် ဆိုတာမျိုး၊ ဆွေမျိုးသားချင်းထဲက တစ်ယောက်သေမယ် ဆိုတာမျိုးတွေနဲ့ ခြိမ်းခြောက်ပြီး အီးမေးလ်တွေကို ဖော်ဝပ် လုပ်ခိုင်း ကြပါတယ်။ တစ်ခါတစ်လေတော့လည်း ရုပ်ပုံကလေး တစ်ပုံကို ဖော်ဝပ်လုပ်ပြီး ဒီရုပ်ပုံက ကံကောင်းခြင်းတွေ ယူဆောင်လာတယ် ဆိုတာမျိုးလည်း လုပ်တတ်ကြပါသေးတယ်။ အံ့သြစရာ ကောင်းလောက်အောင်ပဲ ပညာတတ် ကွန်ပြူတာ အသုံးပြုသူ အတော်များများက ချိန်း အီးမေးလ်တွေရဲ့ အကြောင်းကို သေသေချာချာ မစဉ်းစားပဲ မဆင်မခြင် ဖော်ဝပ် လုပ်ကြပါတယ်။ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် အခု စိတ်ချရတာက နောက်မှ နောင်တရ တာထက် ကောင်းတယ် ဆိုတာမျိုး တွေးကြပါတယ်။ ဘယ်လိုပဲ တွေးသည်ဖြစ်စေ အီးမေးလ်တစ်ခုက ကိုယ့်ကံကြမ္မာကို ပြောင်းလဲ သွားနိုင်တယ် ဆိုတဲ့ အယူသီးမှုမျိုးကိုတော့ ခေတ်ပညာတတ် တစ်ယောက်မှာ လုံးဝ မရှိသင့်ဘူး လို့ပဲ ယူဆမိပါတယ်။