Search This Blog

Saturday, September 18, 2010

လည်ပြန်ခြင်း

>လွတ်လပ်စွာ ပေါက်ကွဲမှု

တီဗွီတွေအိပ် နာရီတွေမြူး
ရွက်ဖူးတွေနိုးထ
ညငှက်တွေပျံသန်း
လမ်းထက်မှာ တိတ်ဆိတ်ခြင်းတွေ။

တိမ်တွေက ညိုမှောင်
ခြင်ထောင်က တံခါးပေါက်
လပျောက်ပုန်းရှက်
သွေးသက်အလစ်စုတ်တဲ့
သေးနုပ်နုပ်ကောင်တွေ။

အားလုံးကိုမေ့ထား
ခွန်အားများ ခေါ်ယူ
စံပယ်ဖြူ သင်းပျံ့စေ။

နှလုံးသားထဲက
ပိုးစုန်းကြူးတစ်ကောင်
တောင်ပံလေဆန်ကိုဝဲ
အမှောင်ထဲဝင်တိုး
အမျိုးတွေမရှိတဲ့ည
အခုမှ လှပသွားတယ်။

ကဗျာတွေ...ထကြ
ကာရံတွေ...နိုးကြလေ
ကမ္ဘာမြေ အိပ်ချင်အိပ်ဦး
ဒသနဗုံး စနက်ဖြုတ်လိုက်ပြီ။


တင်မောင်ဆွေ

ခြေလှမ်းများ

အတိုးခြေလှမ်း
အဆုတ်ခြေလှမ်းတွေနဲ့
ခရီးရဲ့ နုတ်ခမ်းကို
လှမ်းမြင်ရန် ခက်ခဲလွန်းပါဘိ။
စမ်းတဝါးဝါး
လျှောက်သွားခဲ့တာ
ခုဆိုရင်
ဘဝပန်းချီအတော်ဟောင်းခဲ့ပြီ။

ဆန္ဒရမ္မက်တွေကြားမှာ
ခံစားမှုဝေဒနာလွန်ကဲလို့
လဲပြိုခဲ့ရသောညများ
တသသဖြစ်လောက်သောအကြောင်းအရာ
သေချာသယောင်ယောင်
မရေရာ သက္ကရာဇ်တွေဟာ
ခုတော့......
ပြက္ခဒိန်သင်းချိုင်းမှာလဲလျောင်းနေကြလေရဲ့။

တောင်းဆိုရင်း ပေးဆက်ခဲ့ရတာတွေ
ဖန်တစ်ရာတေနေပြီလေ။
မလိုအပ်တာတွေလည်း
မကြာမကြာရလိုရရဲ့။
အသိခက်တဲ့ ပုစ္ဆာတပုဒ်ဟာ
"ဘဝ"လို့ ထင်တယ်။

မြင်ကွင်းထဲမှာ
ရှာနေတဲ့အရာ
ပျောက်တတ်စမြဲပါ။
အာရုံလွန်ကဲမှုကြောင့် အမှုတစ်ရာပွေ
တစ်ခါသာ သေဆုံးရတဲ့ဘဝမှာ
စိတ်ခမျာ
အခါခါ သေဆုံးရတယ်။

မမြင်တတ်သူအဖို့
ဝေးလွန်းမှ သေးလွန်းမှမဟုတ်
နီးလွန်းက ကြီးလွန်းကလည်း
မမြင်တော့ပါချေ။

ကြိုးပမ်းခြင်းဆိုတဲ့ စိတ်စွမ်းအားသို့
မရောက်မချင်းတော့
ခြေလှမ်းများ...ခြေလှမ်းများဟာ။

ကိုဌေးဝင်း

မပျက်သော.......

ဒို့တွေ...
နားလည်မှုတွေနဲ့
အနုပညာမျိုးဆက်
ပျိုးယှက်ကြဖို့။

ဒို့တွေ...
ရင်းနှီးမှုတွေနဲ့
လည်ပင်းဖက်
ခရီးဆက်ကြဖို့။

ဒို့တွေ...
ကဗျာလက်တွေနဲ့
လောကအမြင်
သန့်စင်ကြဖို့။

ဒို့တွေ...
ဂီတသံတွေနဲ့
သဘာဝကို
အလှဆင်ကြဖို့။

ရည်ရွယ်သမျှ
ဒီကစလို့
ပျက်ယွင်းကြေကွဲ
လွဲကြရပေမယ့်
သူငယ်ချင်း ,
သတင်းနားစွင့်
ရင်ကိုဖွင့်
ကမ်းလင့်ခင်ဆဲလေ။

တင်မောင်ဆွေ

သော့ချက်

တိုးတက်မှုအစ
ပဋိပက္ခကို အရင်းတည်တယ်။

တစ်ဖက်က
မိုင်ပေါင်းရာချီ ဦးနေပါစေ။

တစ်ဖက်သားတို့
အဆများစွာပိုတဲ့
ရုပ်ဝတ္ထုနဲ့ အနိုင်ယူနေပါစေ။

တိုးပွားလိုသူတစ်ယောက်သည်
ကြိုးစားနေသူဖြစ်ဘို့သာလိုသည်။

တိုးတက်လိုသူတစ်ယောက်သည်
စိတ်ပျက်လွယ်သူမဖြစ်ဘို့သာလိုသည်။

မဆုတ်မနစ်
စည်းစံနစ်ကိုအလေးထား
ပညာကိုအားပြု၍
အောင်မြင်မှု သို့
အစဥ်ရှေ့ရှုနေမယ်ဆိုရင်
ယှဥ်ရင်း...ပြိုင်ရင်း
အနိုင်လှေခါးသည်
ကြိုးစားသူတစ်ယောက်၏
ဖဝါးအောက်သို့
သေချာပေါက်ရောက်ရမည် မလွဲပေ။

ကိုဌေးဝင်း


အိမ်ပြန်ရောက်တော့ စာအုပ်သေတ္တာ ပြန်မွှေရင်း မြန်မာစာ မဟာဝိဇ္ဇာတန်းက အစ်ကိုကြီးတစ်ယောက် လက်ဆောင်ပေးခဲ့တဲ့ လက်ရေး ကဗျာစာအုပ်ကလေး တစ်အုပ်ကို တွေ့ပါတယ်။ အဲဒီစာအုပ်ထဲမှာ အပေါ်မှာ ရေးထားတဲ့ ကဗျာ ၄ ပုဒ်ပဲ ပါပါတယ်။ စာအုပ်ရဲ့ အမည်က "လည်ပြန်ခြင်း" (သို့) ခြေလှမ်းများမပျက်သော လွတ်လပ်စွာပေါက်ကွဲခြင်း၏ သော့ချက်များ ဖြစ်ပါတယ်။ အဲဒီကဗျာတွေကို စဖတ်ကတည်းက အတော်နှစ်ခြိုက်ခဲ့ဖူးတာမို့ အားလုံးအတွက် ပြန်ပြီး ဝေမျှလိုက်တာပါ။

3 comments:

khin oo may said...

အေတာ္ေကာင္းတယ္လုိ႕စဥ္းစားေနတာ။

sosegado said...

ျမန္မာစာေက်ာင္းသားႀကီးေတြပီသပါတယ္၊ တစ္ေယာက္တစ္လွည့္ေရးေနသည္အလား

ၾကည္ျဖဴပိုင္ said...

ေကာင္းလိုက္တဲ့ကဗ်ာေလးေတြ
ၾကိဳက္ခ်င္စရာခ်ည္းပဲ။