ဆစ်ဒနီမှာ သဝေထိုးခဲ့စဉ်က

လွန်ခဲ့တဲ့ ၂ နှစ်လောက်က ဆစ်ဒနီကို ရောက်ခဲ့ပါတယ်။ ဆစ်ဒနီနဲ့ မနီးမဝေးက မြို့တစ်မြို့မှာ ရှိတဲ့ ကျွန်တော့်ကျောင်းကို Lab လုပ်ဖို့ သွားရင်း လမ်းကြုံလို့ ဝင်ခဲ့တာပါ။ ဆစ်ဒနီကနေ တဆင့် သွားရတာမို့ ရောက်ရောက်ချင်း ကျောင်းရှိတဲ့မြို့ ကို မသွားသေးဘဲ ဆစ်ဒနီမြို့ထဲမှာ သဝေထိုးခဲ့ ပါတယ်။

လေဆိပ်ကနေ ရထားစီးလာပြီး စင်ထရယ် စတေရှင်မှာ မြို့ခံ သူငယ်ချင်း တစ်ယောက်နဲ့ ဆုံပါတယ်။ အဲဒီကနေမှ Circular Quay ဘူတာရုံကို ရထားစီးပြီး အော်ပရာဟောက်စ်ကို ချီတက်ခဲ့ကြ ပါတယ်။ ဆိပ်ကမ်းမှာ အဘော်ရီဂျင်းနီးစ်တွေ ဒစ်ဂျရီဒူးလို့ ခေါ်တဲ့ ပြောင်းကြီးမှုတ်ပြီး ဖျော်ဖြေနေတာ တွေ့တာနဲ့ ဓာတ်ပုံတစ်ပုံ ရိုက်ခဲ့ ပါသေးတယ်။

အဘော်ရီဂျင်းနီးစ်တွေ ဖျော်ဖြေနေတာပါ။

အလည်ခေါင်က ဘာအကွက်ကြီးလဲ ဆိုတော့ ကင်မရာ Lens ကို ဖုန်သုတ်ဖို့ မေ့သွားလို့ပါ။ အော်ပရာဟောက်စ်ရဲ့ အမှတ်တရ လက်ဆောင် သစ်သားပြားက အိမ်ရှေ့ဧည့်ခန်းမှာ ချိတ်ထားလို့ ပုံကိုတော့ အရင်ကတည်းက တွေ့ဖူးနေတာ ကြာပါပြီ။ အဲဒီ အချိန်မှပဲ အော်ပရာဟောက်စ်ကို တကယ် ရောက်ဖူးပါ တော့တယ်။ ဆိပ်ကမ်းကို လှည့်ပတ်ကြည့်ပြီး သူငယ်ချင်းကို ဟိုမေးဒီမေး လျှောက်မေး ဖြစ်ပါတယ်။ 

လက်ဆောင် ပစ္စည်းဆိုင်ထဲ ဝင်ကြည့်ဖြစ်ပေမယ့် ကျွန်တော့် သူငယ်ချင်းက ဒီမှာ မဝယ်နဲ့ ဈေးကြီးတယ်။ နေ့လည်မှ တရုတ်တန်းမှာ သွားဝယ်ကြမယ် ပြောလို့ ဘာမှတော့ မဝယ်ဖြစ်ခဲ့ပါဘူး။ အဲဒီကနေ မြို့ထဲ လမ်းလျှောက်လာကြ ပါတယ်။ ကျွန်တော် ရောက်သွားတာ တနင်္ဂနွေနေ့ မနက် ဆိုတော့ ဆစ်ဒနီ မြို့တစ်မြို့လုံး တိတ်ဆိတ် ခြောက်ကပ် နေပါတယ်။ ကျွန်တော့် သူငယ်ချင်းကတော့ ဒီမှာတော့ ဒီလိုနေ့မျိုး အပြင်မှာ ဘယ်သူမှ လျှောက်သွား မနေကြဘူး။ ကိုယ့်ခင်ရာမင်ရာ မိတ်ဆွေတွေ အိမ်ကိုပဲ သွားတတ် ကြတယ်လို့ ပြောပြ ပါတယ်။ အဖေက သူတို့ ဩစတေးလျမှာ နေတုန်းက သောကြာ စနေ နှစ်ရက်ဆိုရင် တရုံးလုံး အပြတ် သောင်းကျန်းကြပြီး တနင်္ဂနွေ ဆိုရင်တော့ အိမ်ထဲခွေနေ ကြတယ် လို့ ပြောပြတာ ပြန်သတိရမိ ပါသေးတယ်။ လမ်းမှာ ဖုန်းကတ်ဒ် ဝင်ဝယ်ပြီးတော့ ဗစ်တိုးရီးယား ဘုရင်မ အဆောက်အအုံကို လျှောက်ခဲ့ကြပါတယ်။ အဆောက်အဦးထဲမှာတော့ ဓာတ်ပုံ လျှောက်ရိုက် ဖြစ်ပါတယ်။

ဗစ်တိုးရီးယား အဆောက်အဦးထဲက တိုင်လုံးကြီးကို ရိုက်လာတာပါ။

ဗစ်တိုးရီးယား အဆောက်အဦး ထဲက နာရီပါ။

အဆောက်အဦးထဲ ဟိုကြည့်ဒီကြည့် လျှောက်ကြည့်ပြီးတော့ ဒါလင်ဟာဘာ ဘက်ကို လျှောက်ခဲ့ကြပါတယ်။ တိုက်တိုက်ဆိုင်ဆိုင်ပါပဲ။ ဒါလင်ဟာဘာမှာ နာဂစ်မုန်တိုင်း ရန်ပုံငွေ အတွက် လုပ်နေတဲ့ မြန်မာ ဖျော်ဖြေပွဲနဲ့ ကြုံပါတယ်။

နေပူကြီးထဲမှာ မင်းသမီး အဝတ်အစားနဲ့ ကနေကြတာ တွေးကြည့်ရုံနဲ့တင် အတော်အိုက်ပါတယ်။

ဓာတ်ပုံမှာ နေ့စွဲတောင် ပါသေးတယ်။

မြန်မာပွဲနဲ့တွေ့တော့ စင်ကာပူမှာ မစားရတဲ့ မြန်မာအစားအစာ ရှမ်းခေါက်ဆွဲ စားလိုက်ပါတယ်။ :P

အဲဒီကနေ ဆက်ပြီး တရုတ်တန်းကို ချီတက်ခဲ့ပါတယ်။ တရုတ်တန်းမှာတော့ လက်ဆောင်ပေးစရာ ပစ္စည်းတွေ ဝယ်လို့ အတော် ကောင်းပါတယ်။ ခုန ဝယ်လာတဲ့ ဖုန်းကတ်ဒ်လည်း သူငယ်ချင်း Activate လုပ်ပေးလို့ ပြောလို့ ရသွားပါတယ်။ ကိုယ့်ဘာသာကိုယ် Activate လုပ်ရင် သူတို့ ပြောတဲ့ လေသံကိုယ်နားမလည် ကိုယ်ပြောတဲ့ လေသံ သူနားမလည်နဲ့ အတော်ကို ရွာပတ်ဦးမှာပါ။ ဩစတေးလျမှာ ၅ ရက်လောက် နေတာ သူငယ်ချင်းတွေ ဖုန်းကတ်ဒ်တစ်ကဒ် ကုန်အောင် မပြောနိုင်ပေမယ့် ကျွန်တော်ကတော့ ၂ ကတ်ဒ်ခွဲလောက် ကုန်အောင် ပြောခဲ့ပါတယ်။

မြို့ထဲ ပတ်ပြီး ညနေစောင်းမှပဲ ရထားနဲ့ ကျောင်းရှိတဲ့ မြို့ကို သွားဖြစ်ပါတယ်။ တည်းမယ့် ဟိုတယ် ရောက်တော့ စင်ကာပူက လာတဲ့သူ အတော်များများ စင်ကာပူနဲ့ ယှဉ်ရင် ဈေးပေါတဲ့ ဘီယာတွေ ဝိုင်တွေ နင်းကန်မော့ပြီး အားလုံးလိုလို ကောင်းနေကြပါပြီ။

ဟိုတယ် ရောက်ရောက်ချင်း ရယ်စရာ တစ်ခုနဲ့ ကြုံရပါတယ်။ ကျွန်တော်နဲ့ အတူနေတဲ့ အခန်းဖော်က မေဂျာတူ မော်လဒိုက် နိုင်ငံသားပါ။ ကောင်တာမှာ သော့ယူပြီး အခန်းထဲ ဝင်သွားတော့ မီးတွေ အားလုံး ပိတ်ထားပြီး အခန်းထဲမှာ ဘယ်သူမှ ရှိတဲ့ပုံ မပေါ်ပါဘူး။ အဲဒီအချိန် ဖုန်းမြည်လာပါတယ်။ အတန်းထဲက တရုတ်မ တစ်ယောက်ဆက်ပြီး မော်လဒိုက်သား ကို မေးတာပါ။ ကျွန်တော်က မရှိဘူး ပြောတော့ ဘယ်သွားလဲလို့ မေးပါတယ်။ မသိဘူးလို့ ဖြေနေတုန်းမှာပဲ ဘေးနားမှာ ရှိတဲ့ ခုတင်ပေါ်က စောင်အဖြူထဲကနေ မည်းမည်း မည်းမည်းနဲ့ ဝုန်းကနဲ ဘာကြီးလဲ မသိဘူး ထွက်လာပါတယ်။ ရုတ်တရက် ဆိုတော့ လန့်ဖြန့်သွား ပါတယ်။ နောက်မှ စောင်အဖြူထဲက ထွက်လာတာ မော်လဒိုက်သား ကုလား ဆိုတာ သိလိုက်ရမှပဲ ပြုံးမိပါတယ်။ လူကောင်က ခပ်သေးသေး အသားကမည်းမည်း မီးပိတ်ပြီး စောင်အဖြူထဲ ဝင်နေတော့ ရုတ်တရက် ဘာမှန်း မသိလိုက်တာပါ။

မပြန်ခင် တစ်ရက်မှပဲ ဆစ်ဒနီကို ပြန်ရောက်ပြီး ညဘက် လည်ဖြစ်ပါတယ်။ သူငယ်ချင်းနေတဲ့ နေရာ ကိုရီးယားတွေ ပေါတဲ့ Strathfield မှာပဲ ညအိပ် ဖြစ်ပါတယ်။ အဲဒီညကတော့ ကက်စီနိုနဲ့ pub ပဲ ရောက်ခဲ့ပါတယ်။ သောကြာ စနေ မဟုတ်လို့ နိုက်ကလပ်တွေ ပိတ်ထားတာနဲ့ ကလပ်တော့ မရောက်ဖြစ်ခဲ့ပါဘူး။