ကြယ်ငါးပွင့် ဟိုတယ်ပေါ်မှာ (၁)

ကြယ်ငါးပွင့် ဟိုတယ်ကြီးတစ်လုံး၏ ခန်းမဆောင် တစ်ခုအတွင်းတွင် ဧည့်သည်တို့၏ စကားသံများဖြင့် ဆူညံလျှက်ရှိသည်။ ထိုအချိန်တွင် ခန်းမကြီး အတွင်းရှိ မီးများ ရုတ်တရက် မှိတ်သွားသည်။ ဧည့်သည် အားလုံး၏ အသံတို့မှာ မီးကို ရေနှင့် ဖျန်းလိုက်သည့် ပမာ ရုတ်တရက် တိတ်ဆိတ်သွားသည်။ အသံများ တိတ်ဆိတ် သွားသည့် အတွက် နောက်ခံဖွင့်ထားသော တီးလုံး၏ အသံမှာ ပို၍ မြူးကြွ လာသည့် ပမာ ထင်ရသည်။ ထိုအချိန်တွင် ခန်းမဆောင်၏ တံခါးမကြီး နှစ်ချပ်က ရုတ်တရက် ပွင့်ထွက်သွားသည်။

လူတစ်စု စီတန်း၍ ခန်းမအတွင်းသို့ ဝင်လာသည်။ အကြမ်းဖက်သမားများ စက်သေနတ် ကိုင်၍ ဝင်ရောက်လာခြင်း မဟုတ်ပါ။ အနာဂတ် စင်ကာပူ နိုင်ငံတော်၏ အင်ဂျင်နီယာ အလောင်းအလျာ၊ ကွန်ပြူတာ ပညာရှင် အလောင်းအလျာ နှင့် စီးပွားရေး ပညာရှင် အလောင်းအလျာများ တဖြစ်လဲထားသော ကျွန်တော်တို့ မြန်မာကျောင်းသားများ အပါအဝင် အပေါ်အဖြူ အောက်အနက် ဆင်တူ ဝတ်ဆင်ထားသော စားပွဲထိုးများ ဟင်းပွဲကိုယ်စီ ထမ်း၍ ဝင်ရောက်လာခြင်း ဖြစ်ပါသည်။ ဟင်းပွဲများ၏ အလယ်ခေါင်တွင် ဖယောင်းတိုင်မီးများ ထွန်းညှိထားသည့် အတွက် မှောင်မိုက်နေသော အခန်းထဲတွင် မီးခွက်များ ရွေ့လျားလာနေသည်ကိုသာ မြင်ရသည်။

အရှေ့ဆုံးမှ ဦးဆောင်လာသူများမှာ ဗွီအိုင်ပီ ဆာဗာ ဟု ခေါ်သော အထူး ဧည့်သည်တော်များ၏ စားပွဲကို တာဝန်ယူထားသော ကျွမ်းကျင် အမျိုးသမီး စားပွဲထိုး ၂ ဦး ဖြစ်သည်။ သူတို့နှစ်ဦးက စင်မြင့်ပေါ်သို့တက်၍ ပရိသတ်ကို မျက်နှာမူလိုက်သည်။ ကျွန်တော်တို့ အားလုံးကလည်း လေ့ကျင့်ထားသော နေရာအသီးသီးသို့ ကိုယ်စီကိုယ်ငှ သွားရောက်၍ နေရာယူကြသည်။ အားလုံး အဆင်သင့် ဖြစ်သွားသောအခါတွင် မီးများ ပြန်လင်းလာပြီး ကျွန်တော်တို့ အားလုံး ဧည့်သည်များကို ဦးညွတ်၍ ဟင်းခွက်များကို စားပွဲပေါ်တွင် ချပေးလိုက်သည်။ ထိုထုံးစံမှာ ဧည့်ခံပွဲများတွင် ပထမဆုံး ဟင်းပွဲကို တည်ခင်းရာတွင် ပြုနေကြ ထုံးစံတစ်ခု ဖြစ်ပြီး Food Presentation ဟု ခေါ်သည်။ ထိုအချိန်မှ စ၍ နောက်ထပ် ၂ နာရီခွဲလုံးလုံး ကျွန်တော်တို့ မီးဖိုချောင်၊ ဘား နှင့် ဧည့်ခံ ခန်းမအကြား ခေါက်တုံ့ခေါက်ပြန် ပြေးလွှားနေရ လေတော့သည်။

ကျွန်တော်တို့ ဖြတ်သန်းခဲ့ရသော စင်ကာပူ ကျောင်းသားဘဝမှာ အမြဲတမ်း သက်တောင့်သက်သာ တော့မဟုတ်ပါ။ အဆိုးရွားဆုံး အတွေ့အကြုံမှာ ဟိုတယ်တွင် စားပွဲထိုး လုပ်ခဲ့စဉ်က ဖြစ်သည်။ စင်ကာပူရှိ မြန်မာကျောင်းသား အတော်များများ ဟိုတယ်အသီးသီးရှိ ဘန်ကွေး (Banquet) အလုပ်တွင် စားပွဲထိုးအဖြစ် လုပ်ဖူးကြသည်။ ဟိုတယ်များတွင် ကျင်းပသော မင်္ဂလာဧည့်ခံပွဲများ၊ ကုမ္ပဏီ ညစာစားပွဲများ နှင့် ဖက်ရှင်ရှိုးများကို စီစဉ်သော ဌာနကို ဘန်ကွေးဌာနဟု ခေါ်ပြီး ထိုဌာနတွင် အမြဲတမ်း အလုပ်သမား နည်းပါးပြီး အချိန်ပိုင်း အလုပ်သမားကသာ များသည်။ တစ်ခြားအလုပ်များနှင့် ယှဉ်လျှင် ဘန်ကွေး၏ အားသာချက်မှာ ပိုက်ဆံချက်ချင်းရခြင်း နှင့် နာရီအလိုက် ပိုက်ဆံပိုရခြင်း တို့ဖြစ်သည်။ ကျွန်တော်တို့ ဟိုတယ်တွင် လုပ်ခဲ့စဉ်က တစ်နာရီလျှင် ၆ ဒေါ်လာမျှ ရသည်။ ထိုအချိန်က အပြင်တွင် စားပွဲထိုးပါက ဆိုင်တော်တော်များများတွင် တစ်နာရီလျှင် ပုံမှန် ၅ ဒေါ်လာသာ ရနိုင်သော အချိန်ဖြစ်သည်။ သို့သော် ပေးထားသော ပိုက်ဆံများသလို အခြားအလုပ်များနှင့် ယှဉ်ပါက ပို၍ ပင်ပန်းပြီး စိတ်ဖိစီးမှုလည်း ပိုများသော အလုပ်ဖြစ်သည်။

ကျွန်တော်တို့၏ အလုပ်ချိန်သည် ပုံမှန်အားဖြင့် ညနေပိုင်းတွင် စတင်သည်က များသည်။ ညနေ ၅နာရီခွဲခန့်တွင် ဟိုတယ်၏ လုံခြုံရေးဌာနတွင် သတင်းပို့ရပြီး လုံခြုံရေးဌာနမှ ထမင်းစားလက်မှတ် တစ်စောင်နှင့် သတင်းပို့သည့် အချိန်ကို ရေးထားသည့် စာရွက်တစ်ရွက်ထုတ်ပေးသည်။ ဝန်ထမ်း ကင်န်တင်းတွင် ညစာကို အပြေးအလွှား စားပြီးနောက် ၆ နာရီခန့်တွင် ဘန်ကွေးဌာန ရှေ့တွင် တန်းစီရသည်။ ထိုအချိန်မှ စ၍ ကျွန်တော်တို့၏ စိတ်ပင်ပန်းစရာ ကောင်းသော အချိန်များ စတင်ပါတော့သည်။

F နှင့် စသော စကားလုံးများ ကို မိုးမွှန်နေအောင် ပြောသော မန်နေဂျာများ ကပ္ပတိန်များ၏ ရိုင်းရိုင်းစိုင်းစိုင်း သြဝါဒ ပေးမှုများကို မိနစ် ၂၀ ခန့် သည်းညည်းခံပြီး နားထောင်ရသည်။ ထို့နောက်တွင် ကိုယ်တာဝန်ကျရာ စားပွဲဆီသို့ သွားပြီး လိုအပ်သော ပြင်ဆင်မှုများ ပြုရသည်။ ခဏအကြာတွင် ကပ္ပတိန်၏ အစီအစဉ် အတိုင်း Food Presentation အတွက် လေ့ကျင့်ရသည်။ ပုံမှန်အားဖြင့် ၇ နာရီခန့်တွင် ကော့တေးဟု ခေါ်သော ဧည့်သည်များကို အအေး ဖြင့် ဧည့်ခံခြင်းစတင်သည်။ ည ၈ နာရီခန့်တွင် Food presentation စတင်ပြီး Food presentation ပြီးသည့်အချိန်မှ စ၍ ညစာစားပွဲ ပြီးသည့် ည ၁၁နာရီလောက်အထိ ကျွန်တော်တို့ မရပ်မနား အလုပ်လုပ်ကြရသည်။

ဧည့်ခံပွဲတွင် စားပွဲဝိုင်းများတွင် ဧည့်သည်များကို အဖျော်ယမကာ ပံ့ပိုးပေးခြင်း ပြုရသော Server နှင့် မီးဖိုမှ ဟင်းပွဲများ၊ ပန်းကန်များကို ထုတ်ယူခြင်းနှင့် စားပြီးသား ပန်းကန်များ၊ ဖန်ခွက်များကို ပန်းကန်ဆေးသော နေရာသို့ ပို့ပေးရသော Runner ဟူ၍ နှစ်မျိုးရှိသည်။ အစားအသောက် တည်ခင်းရာတွင်တော့ Runner ရော Server ပါ နှစ်ဦးစလုံး လုပ်ရသည်။ ကျွန်တော်တို့ အလုပ်လုပ်သော ဟိုတယ်တွင်တော့ ယောက်ျားလေးတိုင်း Runner အဖြစ် တာဝန်ယူရပြီး မိန်းကလေးများမှာ Server အဖြစ် တာဝန်ယူ ရသည်။ ပုံမှန်အားဖြင့် Server နှင့် Runner တစ်တွဲအတွက် စာပွဲဝိုင်း ၃ ဝိုင်းကို တာဝန်ယူရ သော်လည်း လူမရှိသည့်နေ့တွင် စာပွဲဝိုင်း ၄ ဝိုင်းအထိ တာဝန်ယူ ရတတ်သည်။

တရုတ် ညစာစားပွဲတွင် ဟင်းပွဲ ၈ မျိုး သို့မဟုတ် ၉ မျိုး ပါဝင်တတ်သည်။ ဟင်းတစ်မျိုးနှင့် တစ်မျိုး အကူးအပြောင်းတွင် Side Plate ဟုခေါ်သည့် ပန်းကန်ငယ်ကလေးများကို လဲလှယ်ပေးရသည်။ ပန်းကန်လဲသည် ဆို၍ လွယ်လွယ်တော့ မဟုတ်ပါ။ ကျွန်တော်တို့ စားပွဲ ၃ ဝိုင်းစာ အတွက် ပန်းကန်ပြား အချပ် ၃၀ ကို တစ်ခါတည်း သယ်ရသည်။ မီးဖိုသို့ ပြန်သိမ်းလျှင်လည်း ပန်းကန်ပြားအချပ် ၃၀ နှင့် ကုန်နေသော ဟင်းခွက်များ အအေးခွက်များကို တစ်ခါတည်း သိမ်းရသည်။ ထိုသို့မလုပ်လျှင် နောက်ဟင်းတစ်ပွဲ အတွက် အချိန်မမီနိုင်။ ထို့ကြောင့် ပန်းကန်သိမ်းပြီးသည်နှင့် ပန်းကန်များအားလုံးကို Oval Tray ဟုခေါ်သည့် ဘဲဥပုံဗန်းကြီးထဲတွင် ထည့်၍ ထမ်းကာ မီးဖိုဆောင်သို့ ပြေးရသည်။ ထိုဗန်းမှာ အလျား ၂ ပေခွဲ အနံ ၁ပေခွဲခန့် ရှိသော ပလတ်စတစ်ဗန်း ဖြစ်သည်။ ဗန်းကို စထမ်းခါစက ဆိုလျှင် ညဘက် အိမ်ပြန်ရောက်လျှင် ပုခုံးတွေရော ခါးတွေပါ နာနေတတ်သည်။ နောက်တော့လည်း သက်သက်သာသာပင် ထမ်းနိုင်လာသည်။