အိမ်ငှားတုန်းက ကြုံခဲ့ရတယ်

စင်ကာပူမှာ အိမ်ငှားတဲ့ အခါ အဆင်မပြေမှု တစ်ခုမဟုတ် တစ်ခုကတော့ ဖြစ်တတ်တာပါပဲ။ လုံးဝ အဆင်ပြေတဲ့ အခါဆိုတာက တော်တော်ကို ရှားပါတယ်။ အဲဒီအထဲမှာ ကျွန်တော်တို့ စင်ကာပူ ရောက်ခါစက နေခဲ့တဲ့ အိမ်လို ပြသနာ များတာတော့ ထပ်ပြီး မကြုံဖူးသေး ပါဘူး။

ကျွန်တော်တို့ စင်ကာပူ ရောက်ခါစက သူငယ်ချင်း ၆ ယောက်ပေါင်းပြီး ဘူကစ်ပန်ဂျန်း (Bukit Panjang) အရပ်က အိပ်ခန်း ၃ ခန်းပါတဲ့ အိမ်ကို ငှားခဲ့ပါတယ်။ အိမ်ရှင်က စင်ကာပူနိုင်ငံသား ဖြစ်ပြီး သူ့ရဲ့မိန်းမကတော့ ဖိလစ်ပိုင်သူပါ။ အိမ်ရှင်တွေက ကျွန်တော်တို့ကို အိမ်ငှားပြီးရင် ဖိလစ်ပိုင်ကို သွားနေကြ တော့မယ်လို့ အိမ်စငှား ကတည်းက ပြောပါတယ်။ ဒါပေမယ့် ကျွန်တော့် သူငယ်ချင်းတွေ နေစရာ အခက်အခဲ ဖြစ်နေတာနဲ့ သူတို့ ဖိလစ်ပိုင် သွားတဲ့ အထိ မစောင့်ဘဲ ပြောင်းခဲ့ကြပါတယ်။ ကျွန်တော်တို့ ပြောင်းပြီး ၁ လလောက် ကြာတဲ့ အထိ အိမ်ရှင်က ဖယ်မပေးပါဘူး။ အဲဒီတော့ အိမ်ရှင်ကို ပြောင်းပေးဖို့ ပြောမယ့်သူ ရှာရပါတယ်။

ကျွန်တော်တို့ ၆ ယောက်ထဲမှာ အိမ်သူကြီးမရှိဘဲ အိမ်ကို ဒီမိုကရေစီ တစ်ဝက် Random Calculator တစ်ဝက်နဲ့ အုပ်ချုပ်ပါတယ်။ ဒီမိုကရေစီ ဆိုတာက ကျွန်တော်တို့ ၆ ယောက်ထဲမှာ ကိစ္စတစ်ခုခုအတွက် သဘောကွဲ ကြတယ်ဆိုရင် မဲလိပ် ၆ လိပ်ထဲမှာ Yes/No မဲထည့်ပြီး မဲရေ ဆုံးဖြတ်ပါတယ်။ လျှို့ဝှက် ဆန္ဒမဲ စနစ်ပါ။ ၃ ခု ၃ ခု ညီနေရင် No လို့ ယူပါတယ်။ အထူးသဖြင့် မျက်နှာပူစရာကောင်းတဲ့ ကိစ္စတွေ ကို ဆုံးဖြတ်တဲ့ အခါမှာ အဲဒီစနစ်ကို သုံးပါတယ်။ လျှို့ဝှက်ဆန္ဒမဲသာ ပြောရပေမယ့် စငြင်းကြကတည်းက ဘယ်သူ ထောက်ခံတယ် ဘယ်သူကန့်ကွက်တယ် ဆိုတာကို သိနေပါတယ်။ Random နှိပ်တာကတော့ ကံဆိုးသူ မောင်ရှင် ရွေးတဲ့ နေရာမှာ သုံးပါတယ်။ စက်မှုတက္ကသိုလ် ကျောင်းသားတွေတော့ Random နှိပ်တဲ့ အကြောင်းကို ကောင်းကောင်းသိမှာပါ။ Scientific Calculator မှာ Shift နဲ့ Decimal ကိန်း တွဲနှိပ်ရင် Random ဂဏန်း ၃ လုံးထွက်ပါတယ်။ အဲဒီဂဏန်း သုံးလုံးကို ပေါင်းပြီး ကိုးမီးဖဲ ရိုက်သလို အပေါက် အကြီးအသေး ပြိုင်ကြတာပါ။ ဥပမာ အားဖြင့် ဈေးဖိုးကို ၆ နဲ့ စားလို့ မပြတ်ဘူးဆိုရင် Random နှိပ်ပြီး အပေါက်သေး ကျတဲ့သူတွေက အစွန်းထွက်ကို ပေးရပါတယ်။ ကျွန်တော်တို့ တစ်အိမ်လုံး အင်ဂျင်နီယာ ကျောင်းသားတွေချည်း ရှိတာဆိုတော့ Scientific Calculator က ဘယ်အချိန်ဖြစ်ဖြစ် လက်တစ်ကမ်း အကွာမှာ ရှိပါတယ်။ အဲဒီနေ့ကလည်း အိမ်ရှင်ကို ဘယ်သူပြောမလဲ ဆိုတာကို ထုံးစံအတိုင်း Random နှိပ်ပြီး ကံဆိုးသူ မောင်ရှင်ရွေးကြပါတယ်။

အဲဒီမှာ အပေါက်အငယ်ဆုံးကျတဲ့ ကျွန်တော့် သူငယ်ချင်းက အိမ်ရှင်ကို စပြောပါတယ်။ ကျွန်တော်တို့ အိပ်ခန်း ၂ ခန်းမှာ လူ ၆ ယောက်နေတာ အဆင်မပြေတဲ့အကြောင်း၊ အိမ်ကို စငှားကတည်းက ၃ ခန်းစလုံး ငှားမယ်လို့ သဘောတူထားပြီး ၂ခန်းပဲ ရတဲ့အတွက် ကျွန်တော်တို့ဖက်က မကျေနပ်ကြောင်း ပြောကြပါတယ်။ အဲဒီတော့ အိမ်ရှင်က သူလည်း ဖိလစ်ပိုင်ကို သွားချင်ပေမယ့် လေယာဉ်လက်မှတ်ဖိုး မရှိလို့ မသွားရသေးကြောင်း၊ လေယာဉ်လက်မှတ်ဖိုး ရတာနဲ့ သွားမှာ ဖြစ်တဲ့ အကြောင်း ပြန်ပြောပါတယ်။ ကျွန်တော်တို့ ကတော့ အိမ်မှာ နေရာတာ ကျဉ်းကျပ်တဲ့အတွက် အိမ်ရှင်ကို အမြန်ဆုံးသွားစေချင်လှပါပြီ။ အဲဒီတော့ အားလုံးတိုင်ပင်ပြီး အိမ်ရှင်ကို တစ်လခွဲစာ လခ ကြိုပေးမယ် အဲဒါဆိုရင် သွားမလား မေးတော့ အိမ်ရှင်က သဘောတူပါတယ်။

အဲဒါနဲ့ ပထမဆုံး ကိစ္စ အဆင်ပြေသွားပါတယ်။ အိမ်ရှင်က သူဖိလစ်ပိုင်မှာ ရှိနေတဲ့ အချိန် ကျွန်တော်တို့ ဆီက အိမ်လခယူပြီး သူ့ဆီကို ငွေလွှဲပို့ပေးဖို့ ဆိုပြီး ပွဲစားတစ်ယောက် ငှားခဲ့ပါတယ်။ အိမ်ရှင်ငှားခဲ့တဲ့ ပွဲစားက စလုံးမ ငယ်ငယ်ချောချော ကလေးပါ။ အိမ်ရှင်က အဲဒီကောင်မလေးကို အိမ်ခေါ်ပြီး ကျွန်တော်တို့နဲ့ မိတ်ဆက်ပေးပါတယ်။ အဲဒီအခါမှာ ကျွန်တော်တို့ တစ်ယောက်ကို ခေါ်တော တစ်သိန်းအား မျက်လုံးတစ်စုံစီနဲ့ ၆ယောက်ပေါင်း ခေါ်တော ၆သိန်းအားနဲ့ ဝိုင်းငန်းလိုက်ကြတာ အဲဒီ စလုံးမ နောက်ပိုင်း အိမ်ကို မလာရဲ တော့ပါဘူး။ နောက်ပိုင်းမှာ သူ့ရဲ့ လုပ်ဖော်ကိုင်ဖက် စလုံး ယောက်ျားလေးတွေ ကိုသာ အိမ်ကို လွှတ်ပြီး အိမ်လခ တောင်းခိုင်းပါတော့တယ်။

အိမ်ရှင်က ကျွန်တော်တို့ကို Town Council ဘီလ် မှန်မှန်ပေးဖို့မှာပြီး မီတာခနဲ့ ဖုန်းခကိုတော့ သူတို့ အကြွေးတွေ ချန်ထားပြီး ကျွန်တော်တို့ သုံးလို့ ကျသလောက်သာ ပုံမှန်ဆောင်ဖို့ မှာပြီး ဖိလစ်ပိုင်ကို ထွက်သွားပါတော့တယ်။ အိမ်ရှင်သွားပြီး တော့ ကျွန်တော်တို့ ဘီလ်တွေ ရတဲ့ အခါမှာ ကျွန်တော်တို့လည်း သူမှာထားခဲ့တဲ့ အတိုင်း ကိုယ်သုံးသလောက်ကို ပဲ ဆောင်ပြီး သူတို့ရဲ့ အကြွေးတွေကို ချန်ထားခဲ့ပါတယ်။ သတိပေးစာတွေ ခဏခဏ ရပေမယ့်လည်း ဂရုမစိုက်ကြပါဘူး။ အဲဒီလိုနဲ့ တစ်ရက် ကျွန်တော်တို့ ကျောင်းက အိမ်ပြန်လာတော့ အိမ်မှာ မီးပြတ်နေတာနဲ့ ကြုံရပါတယ်။ အိမ်ရှေ့မှာ တော့ လျှပ်စစ်ကုမ္ပဏီ (PUB) က ဘီလ်အကြွေးကျန်တဲ့ အတွက် မီးကြိုးကို လာဖြုတ်သွားကြောင်း၊ ကိုယ့်ဖာသာကိုယ် ပြန်ဆက်ပါက တရားစွဲခံရမှာ ဖြစ်တဲ့ အကြောင်း စာတစ်ရွက် ထားခဲ့ပါတယ်။ စင်ကာပူမှာ ပထမဦးဆုံးအကြိမ် မီးပြတ်ခြင်းနဲ့ ကြုံရတာပါ။ စင်ကာပူမှာ ရန်ကုန်လို မီးပြတ်လေ့မရှိတဲ့ အတွက် Emergency Lamp တွေ ဘာတွေ အလွယ်တကူ မရှိပါဘူး။ ဖယောင်းတိုင်လည်း ရှာဝယ်ရတာ အဆင်မပြေပါဘူး။ ဒါပေမယ့် တရုတ်တွေ ဘုရားမီးထွန်းတဲ့ ဖယောင်းတိုင်တွေ ဝယ်လို့ရတဲ့ အတွက် အဆင်ပြေ သွားပါတယ်။ အဲဒီလိုနဲ့ စင်ကာပူနိုင်ငံမှာ အမှောင်ထဲ သုံးရက်တိတိ နေရတဲ့ အဖြစ်နဲ့ ကြုံရပါတယ်။ ကွန်ပြူတာ သုံးမရ တီဗွီကြည့်မရနဲ့ ဒုက္ခအတော်ရောက်ပြီး စာမေးပွဲကလည်း ရှိတဲ့အတွက် တိုက်အောက်မှာ ဆင်းပြီး စာကျက်ရပါတယ်။ တယ်လီဖုန်းလည်း ပြတ်သွားတဲ့အတွက် တယ်လီဖုန်း ဘီလ်ကိုလည်း ကျွန်တော်တို့ စိုက်ပေးလိုက်ရပါတယ်။ နောက်လ အိမ်လခ လာတောင်းတော့မှ ကျွန်တော်တို့ ဘီလ်တွေ အကုန်စိုက်ပေးလိုက်ရတဲ့အတွက် အိမ်လခထဲက ဖြတ်ယူလိုက်ကြောင်း ပြောလိုက်ရပါတယ်။

မကြာခင်မှာ နောက်ထပ်ပြသနာတစ်ခု စပါတယ်။ ကျွန်တော်တို့ ရန်ကုန်မှာ အမြဲတမ်း ရှူးဖိနပ်စီးလေ့ မရှိတဲ့အတွက် ရှူးဖိနပ်နဲ့ ခြေအိတ်အကြောင်းကို သတိမထားမိကြပါဘူး။ ခြေအိတ်က နေ့တိုင်း လဲပြီး မဝတ်ရင် ခြေအိတ်မှာရော ဖိနပ်မှာပါ အနံ့အလွန်နံပါတယ်။ အဲဒီတော့ တစ်ယောက်ယောက်က အပြင်က ပြန်လာလို့ ဖိနပ်ကို အိမ်ထဲသွင်းရင် တစ်အိမ်လုံး အနံ့က နံနေတတ်ပါတယ်။ အဲဒီတော့ ဖိနပ်ကို အိမ်ထဲမသွင်းပဲ ဝရန်တာမှာပဲ ထားဖို့ အားလုံးက ဝိုင်းပြောတတ်ကြပါတယ်။

နောက်တစ်ခုက ကျွန်တော်တို့အိမ်မှာ ဘောလုံးဝါသနာအိုးတွေ များတဲ့အတွက် သူငယ်ချင်းတွေ စုပြီး ကေဘယ်လ် တယ်လီဗွီးရှင်းကို လျှောက်ထားကြပါတယ်။ အဲဒီတော့ ဘောလုံးပွဲကောင်းရင် တစ်ခြားမှာ နေတဲ့ သူငယ်ချင်းတွေပါ အိမ်မှာ လာကြည့်ကြပါတယ်။ ညသန်းခေါင် ဂိုးသွင်းလို့ ဂိုးဆိုပြီး အော်လိုက်ရင် ဘေးအိမ်က တရုတ်မက အိပ်မရလို့ လာပြီး ပြသနာ ရှာတတ်ပါတယ်။

အဲဒီလိုတွေ ဖြစ်ပြီး ၂ လ ၃ လလောက် အကြာမှာတော့ ညဖက် အိမ်ကို HDB လို့ခေါ်တဲ့ အိမ်ရာဌာနက အရာရှိတွေ အိမ်ကို ရောက်လာကြပါတော့တယ်။ သူတို့အပြောအရ ဘေးအိမ်တွေက တိုင်လို့လို့ ဆိုပါတယ်။ တစ်အိမ်က ကျွန်တော်တို့ ခြေအိတ်နဲ့ ဖိနပ်တွေကြောင့် နံလို့ဆိုပြီး တိုင်ပြီး နောက်တစ်အိမ် ကတော့ ညဖက်ဆူလို့ ဆိုပြီး တိုင်တယ် လို့ ဆိုပါတယ်။ HDB က ဓာတ်ပုံဆရာက တစ်အိမ်လုံးကို လှည့်ပတ်ပြီး ဓာတ်ပုံရိုက်ပါတယ်။ ကံကောင်းတာက အဲဒီနေ့က ရေချိုးခန်းမီးပျက်နေလို့ သူ့မှာ ရေချိုးခန်းကို တော့ ရိုက်လို့ မရပါဘူး။ အဲဒီလိုမဟုတ်ရင် ဓာတ်ပုံဆရာ မေ့လဲ သွားနိုင်ပါတယ်။ ကျွန်တော်တို့ အခန်းကလည်း ရှုပ်ပွနေလို့ ဓာတ်ပုံဆရာ မဝင်ရဲ ရှာပါဘူး။ HDB က ညဖက် ဂစ်တာမတီးဖို့ အသံကျယ်ကျယ် မလုပ်ကြဖို့နဲ့ အိမ်ကို သန့်သန့်ရှင်းရှင်း နေဖို့ ပြောပြီး ပြန်သွားပါတယ်။

အကြီးမားဆုံး ပြသနာ ကတော့ ကြမ်းပိုး ပြသနာပါ။ ကြမ်းပိုးက အိမ်ကို ဘယ်ကနေ ရောက်လာတယ် မသိပါ။ ကျွန်တော်တို့ နေပြီး နှစ်လ သုံးလလောက်ကြာတော့ အိမ်မှာ ကြမ်းပိုးတွေ အများကြီးဖြစ်လာပါတယ်။ ဘယ်လိုမှ သတ်လို့ မနိုင်ပါဘူး။ အဲဒီ ကြမ်းပိုးက ဘယ်လောက်ဆိုးလဲ ဆိုရင် ညဘက်အိပ်နေရင် တစ်ခါတစ်လေ နားရွက် အထိ တက်ကိုက်တတ်ပါတယ်။ ကွန်ပြူတာက မောက်စ် ထဲမှာ ဝင်နေပြီး မောက်စ်ရွှေ့ရင် လက်ကို ကိုက်ပါတယ်။ အဲဒါကြောင့် ကျွန်တော်တို့က ကြမ်းပိုးကို အကောင်အထည်ရှိတဲ့ ကွန်ပြူတာ ဗိုင်းရပ်စ်လို့တောင် နာမည် ပြောင်ပေးထားကြပါတယ်။ ကြမ်းပိုးဆိုတဲ့ သတ္တဝါက သတ်ရင်လည်း အတော် နံတဲ့ သတ္တဝါမျိုးပါ။ အဲဒီတော့ အရှင်ဖမ်း အိတ်ထဲထည့်ပြီး လွှတ်ပစ်ရပါတယ်။ ကျွန်တော့်သူငယ်ချင်း တစ်ယောက်ကတော့ နံရံမှာ ကြမ်းပိုး ပြေးနေရင် မီးနဲ့လိုက်ရှို့တဲ့အတွက် အိမ်နံရံမှာ မီးလောင်ထားတဲ့ အကွက်တွေ မနည်းပါဘူး။

ကျွန်တော်တို့ အိမ်ငှားစာချုပ် ပြည့်ဖို့ ၂ လ ၃လလောက် အလိုမှာတော့ အိမ်ရှင် ပြန်ရောက်လာပါတယ်။ စစ်မှုထမ်းဖို့ ကိစ္စရှိလို့ ပြန်လာတာပါ။ အိမ်မှာ အိမ်ရှင်က လာပြီးနေလို့ ကျွန်တော့်သူငယ်ချင်းတွေနဲ့ ပြသနာ ထပ်တက်ကြပါတယ်။ ကျွန်တော်နဲ့ မဖြစ်ပေမယ့် ကျွန်တော့် သူငယ်ချင်းတွေနဲ့ ရန်ဖြစ်တာ ခဏခဏပါပဲ။ တီဗွီ ရီမု ကွန်ထရိုးလုတဲ့ ကိစ္စ အပါအဝင် တစ်ခြားကိစ္စတွေနဲ့ ပြသနာ တက်ကြပါတယ်။ အိမ်ရှင်က စာချုပ်ကလည်း မပြည့်သေး သူ့မှာလည်း လျော်စရာ ပိုက်ဆံ မရှိတော့ အောင့်သက်သက်နဲ့ ခံနေရပါတယ်။

အိမ်ရဲ့ စာချုပ်ပြည့်ခါနီး တစ်လ အလိုမှာတော့ ကျွန်တော့်ရဲ့ ပစ္စည်းတွေကို ထုတ်ပိုးပြီး တစ်ခြားတစ်အိမ် ပို့ခဲ့ကာ ရန်ကုန် ခဏ ပြန်ခဲ့ပါတယ်။ ကျွန်တော့် သူငယ်ချင်း တွေကတော့ ဆက်ပြီး နေခဲ့ပါတယ်။ စင်ကာပူ ပြန်ရောက်တော့ ကြားရတဲ့ သတင်းကတော့ စာချုပ်ပြည့်တဲ့နေ့က အိမ်ရှင်က စိတ်ဆိုးဆိုးနဲ့ အားလုံးကို အိမ်ပေါ်က နှင်ချတယ် ဆိုတဲ့ အကြောင်းပါပဲ။