ငှက်ပျောသီးများကပေးတဲ့ ဘဝရဲ့သင်ခန်းစာ

ကျွန်တော်သည် အစ်ဇဘယ်လာကို ကျွန်တော်တို့တွေ့နေကျ စားသောက်ဆိုင်မှာပင် တွေ့ဆုံခဲ့သည်။ ထိုဆိုင်မှာ အစားအသောက် ကောင်းသော်လည်း အမြဲတမ်း လူရှင်း နေတတ်သည်။ သူမ၏ နီပေါခရီးစဉ်တွင် ဘုန်းကြီးကျောင်း တစ်ကျောင်း၌ ရက်သတ္တပတ် အနည်းငယ်မျှ နေထိုင်ခဲ့သည် ဟု အစ်ဇဘယ်လာက ပြန်ပြောပြသည်။ နေ့လည်ခင်းတစ်ခုတွင် သူမသည် ဘုန်းကြီးတစ်ပါး နှင့်အတူ ဘုန်းကြီးကျောင်း အနီးတဝိုက်တွင် လမ်းလျှောက်ဖြစ်ခဲ့သည်။ ထိုအခါက ဘုန်းကြီးသည် သူသယ်ဆောင်လာသော အိတ်ကိုဖွင့်၍ အတွင်းတွင် ပါရှိသော အရာများကို ကြည့်ရင်း အချိန်အတန်ကြာမျှ ရပ်နေခဲ့သည်။

ထို့နောက် သူက “ငှက်ပျောသီးတွေကနေ မင်းကို ဘဝရဲ့ အဓိပ္ပါယ်ကို သင်ကြားပေးနိုင်တယ်ဆိုတာကို သိလား။” ဟု အစ်ဇဘယ်လာ အား မေးသည်။

သူသည် အိတ်အတွင်းမှ ပုတ်နေသော ငှက်ပျောသီး တစ်လုံးကို ဆွဲထုတ်၍ လွှင့်ပစ်ရင်း ပြောသည်။
“ဒါက ကုန်လွန်သွားတဲ့ ဘဝနဲ့ တူတယ်။ အပြည့်အဝ အသုံးမချခဲ့ရဘူး။ အခုတော့ အချိန်အတော် လွန်သွားပြီ။”

ထို့နောက် သူသည် စိမ်းနေသေးသော နောက်ငှက်ပျောသီး တစ်လုံးကို ဆွဲထုတ်ပြန်သည်။
“ဒါက ရောက်မလာ သေးတဲ့ ဘဝနဲ့တူတယ်။ စိမ်းနေတုန်းပဲ။ ငါတို့အနေနဲ့ အချိန်တန်တဲ့ အထိ စောင့်ဖို့လိုအပ်တယ်။”

နောက်ဆုံးတွင် သူသည် ငှက်ပျောသီးမှည့် တစ်လုံးကို ဆွဲထုတ်ကာ အခွံနွှာသည်။ ထို့နောက် အစ်ဇဘယ်လာ နှင့်အတူ မျှဝေစားရင်း ပြောသည်။
“ဒါကတော့ လက်ရှိ ပစ္စုပ္ပန် အချိန်ပဲ။ အပြစ်ဖြစ်နေတာတွေ အကြောက်တရားတွေ အားလုံးကို ဘေးဖယ်ပြီး ဘယ်လိုဝါးမျိုရမလဲ ဆိုတာကိုသာ သင်ခန်းစာ ယူပေတော့။”

(Paulo Coelho ၏ Like the flowing River: Thoughts and Reflection မှ Rome: Isabella Returns from Nepal ကို ပြန်ဆိုထားပါသည်။)