Search This Blog

Tuesday, January 13, 2009

ဒဏ္ဍာရီဆန်ဆန် အချစ်ပုံပြင်

စန်တီယာဂိုသွား ဘုရားဖူးတစ်ဦးဖြစ်သော မာရီယာ အယ်မလီယာ ဗော့စ်က အောက်ပါပုံပြင်ကို ပြန်ပြောပြသည်။

ဘီစီ ၂၅၀ ခုနှစ်ခန့်က ရှေးခေတ်တရုတ်ပြည်တွင် သင်းဒါး (Thing-Zda) နယ်မှ မင်းသားတစ်ပါးကို ဘုရင်အဖြစ် တင်မြှောက်ခါနီး အချိန်ဖြစ်သည်။ ဥပဒေအရ မင်းသားသည် ပထမဆုံး အိမ်ထောင်ပြုရမည် ဖြစ်သည်။

အိမ်ထောင်ပြုခြင်းသည် အနာဂတ်အတွက် မိဘုရား ရွေးချယ်သည် ဆိုသည့် အဓိပ္ပါယ် ရသဖြင့် မင်းသားအနေနှင့် သူ့အတွက် လုံးဝ ယုံကြည် စိတ်ချရမည့် အမျိုးသမီးငယ် တစ်ဦးကို ရှာဖွေရန် လိုအပ်ပေသည်။ ပညာရှိကြီး တစ်ဦး၏ အကြံပေးချက်အရ အထိုက်တန် ဆုံးသော သတို့သမီးလောင်း ကို ရွေးချယ်နိုင်ရန် ထိုနယ်မြေမှ အမျိုးသမီးငယ် အားလုံးကို ဆင့်ခေါ်ရန် ဆုံးဖြတ်လိုက်သည်။

နန်းတော် အတွင်းတွင် နှစ်ပေါင်းများစွာ အမှုထမ်းခဲ့သော အမျိုးသမီးကြီး တစ်ဦးသည် ထိုသို့ စုဝေးရန် ပြင်ဆင်သည်ကို ကြားရသော အခါတွင် မင်းသားအား တိတ်တခိုး ချစ်မြတ်နိုးနေသော သူမ၏ သမီးအတွက် စိတ်မကောင်း ဖြစ်သွားရသည်။

အမျိုးသမီးကြီးသည် အိမ်သို့ ပြန်ရောက်ချိန်တွင် သူမ၏ သမီးအား ပြန်လည် ပြောပြသော အခါ သမီးဖြစ်သူက နန်းတော်သို့ သွားမည်ဟု ပြောသဖြင့် အံ့သြတုန်လှုပ် သွားသည်။

အမျိုးသမီးကြီးက စိတ်ဓာတ်ကျစွာ ပြောသည်။
“သမီး အဲဒီနေရာမှာ ဘာသွားလုပ်မှာလဲ။ နန်းတော်ထဲက အချမ်းသာဆုံး နဲ့ အချော အလှဆုံး ဆိုတဲ့ မိန်းကလေးတွေ အားလုံးက အဲဒီမှာ ရှိနေမှာ။ အတော်ရယ်ရတဲ့ အကြံအစည်ပဲ။ သမီး ဝမ်းနည်းပက်လက် ခံစားနေရတာ အမေ သိတယ်။ ဒါပေမယ့် အဲဒီလို ခံစားနေရ တာကို အရူးထတာ အဖြစ်တော့ ပြောင်းမပစ်နဲ့။”

“အမေရယ်။ သမီး ဝမ်းနည်းပက်လက် ခံစားနေရတာ မဟုတ်သလို အရူးထတာလဲ မဟုတ်ပါဘူး။ သမီးကို ရွေးချယ်မှာ မဟုတ်ဘူး ဆိုတာကို သိထားပါတယ်။ ဒါပေမယ့် အနည်းဆုံးကတော့ မင်းသားနဲ့ အနီးကပ်ဆုံး နေရာမှာ ခဏတဖြုတ် ကလေး နေနိုင်မှာပါ။ အဲဒီ အခွင့်အလမ်းက သမီးမှာ ဒီတစ်ခါတည်းပဲ ရမှာမို့ပါ။ အဲဒီအတွက် သမီးပျော်ရမယ်။ သမီးအတွက် ဆိုးရွားတဲ့ ကံကြမ္မာက စောင့်မျှော်နေတယ် ဆိုတာကို သိပါတယ်။” ဟု သမီးဖြစ်သူက ပြန်ပြောသည်။

ထိုညတွင် မိန်းကလေးသည် နန်းတော်သို့ ရောက်သွားသော အခါတွင် အချော အလှဆုံး ဆိုသော မိန်းကလေးများမှာ ထိုနေရာတွင် အမှန်တကယ်ပင် ရှိနေသည်။ သူတို့သည် အလှအပဆုံးသော အဝတ်အစားများနှင့် အလှအပဆုံးသော လက်ဝတ်ရတနာများကို ဝတ်ဆင် ထားကြပြီး အခွင့်အရေးကို ပေးအပ် လာပါက ရသည်နည်းဖြင့် မလွတ်တမ်း ရယူနိုင်ရန် ပြင်ဆင် ထားကြသည်။

မင်းသားက သူ၏ မှူးမတ်များကို ခြံရံ၍ ပြိုင်ပွဲကို အောက်ပါအတိုင်း ကြေငြာသည်။
”အခုလာသမျှ မိန်းကလေးတွေ အားလုံးကို သစ်စေ့ တစ်စေ့စီ ပေးမယ်။ နောက် ၆ လ ကြာတဲ့ အခါမှာ ကျွနု်ပ်ဆီကို ချစ်စရာ အကောင်းဆုံး ပန်းပွင့်တစ်ပွင့် ယူလာနိုင်တဲ့ မိန်းကလေးဟာ အနာဂတ် တရုတ်ပြည်ရဲ့ မိဖုရား ဖြစ်မှာပဲ။”

မိန်းကလေးသည် သူမ၏ သစ်စေ့ကို ယူသွားပြီး ပန်းအိုး တစ်အိုးတွင် စိုက်ပျိုးသည်။ သူမသည် ပန်းပင်စိုက်သည့် အနုပညာတွင် ကျွမ်းကျင်သူမဟုတ်ပေ။ သို့သော် သူမသည် မြေကြီးတို့ကို အလွန်ပင် စိတ်ရှည်စွာနှင့် နူးညံ့ ညင်သာစွာ ပြင်ဆင်သည်။ သူမအနေနှင့် ပန်းပွင့်သည် သူမ၏ အချစ်နှင့် ထပ်တူထပ်မျှ ကြီးထွား လာလိမ့်မည်ဟု ယုံကြည်၍ ရလာဒ်အတွက် စိတ်ပူစရာ မလိုဟု ယူဆသောကြောင့် ဖြစ်သည်။

သုံးလ ကုန်ဆုံးသွားသော်လည်း အညှောင့်တစ်ခုမျှပင် ထွက်မလာပေ။ မိန်းကလေးသည် သူမ တတ်နိုင်သမျှ ကြိုးစားသည်။ သူမသည် လယ်သမား ယာသမားတို့နှင့် တိုင်ပင် သောအခါ သူတို့က သူမအား စိုက်ပျိုးနိုင်မည့် နည်းလမ်းမျိုးစုံ တို့ကို ပြသကြသည်။ သို့သော် မည်သည့် နည်းလမ်းမျှ မအောင်မြင်ပေ။ သူမ အတွက် နေ့ရက်ကြာလာသည် နှင့်အမျှ သူမ၏ အိပ်မက်မှာ တစ်စထက်တစ်စ ဝေးကွာ သွားသလို ခံစားရသည်။ သို့သော် သူမ၏ အချစ်ကတော့ အမြဲတမ်း ရှင်သန်နေဆဲပင် ဖြစ်သည်။

နောက်ဆုံးတွင်တော့ ခြောက်လပြည့်သွားခဲ့သည်။ သို့သော် သူမ၏ ပန်းအိုးထဲတွင် မည်သည့် အပင်မျှ ပေါက်မလာခဲ့ပေ။ သူမတွင် ဘာမျှ ပြစရာမရှိသော်လည်း ထိုအချိန် ကာလအတွင်း ကြိုးစား အားထုတ်မှု နှင့် အာရုံစူးစိုက် နှစ်မြှုပ်မှု မည်ရွေ့မည်မျှ အသုံးချ ထားခဲ့သည်ကို သူမဘာသာပင် သိသည်။ ထို့ကြောင့် ချိန်းဆိုထားသောနေ့ နှင့် ချိန်းဆိုထားသော နာရီအချိန်တွင် နန်းတော်သို့ ပြန်သွားမည်ဟု သူမ၏ မိခင်ကို ပြောသည်။ သူမ၏ ရင်တွင်းကမူ ဤအချိန်သည် သူမ၏ အချစ်မြတ်နိုးဆုံးသောသူနှင့် နောက်ဆုံးအကြိမ် တွေ့ရမည့် အချိန်ဖြစ်သည်ကို သိနေသည်။ ကမ္ဘာပေါ်ရှိ မည်သည့် အရာနှင့်မျှ လဲလှယ်၍ မရသော အချိန်ဖြစ်၍ သူမအနေနှင့် လက်လွတ် မခံနိုင်ပေ။

ထိုနေ့အတွက် ဧည့်ပရိသတ်သည် စုဝေးရောက်ရှိ လာခဲ့သည်။ မိန်းမငယ်သည် သူမ၏ အပင်မပေါက်သော ပန်းအိုးနှင့်အတူ ရောက်လာခဲ့ပြီး အခြားယှဉ်ပြိုင်သူများ အားလုံးမှာမူ အံ့သြဖွယ်ရာကောင်းလောက်သော ရလာဒ်များ ရရှိလာခဲ့သည်ကို တွေ့မြင်ရသည်။ မိန်းကလေးတိုင်းသည် အခြား မိန်းကလေးများ၏ ပန်းပွင့်ထက် ပို၍ ချစ်စရာ ကောင်းသော ပန်းပွင့်များကို ယူဆောင် လာကြသည်။ ပန်းပွင့်များမှာ ပုံသဏ္ဌန် အမျိုးစုံ၍ အရောင်အသွေးလည်း စုံလှသည်။

နောက်ဆုံးတွင် အားလုံး မျှော်လင့်တောင့်တ နေကြသော အချိန်သို့ ရောက်ရှိလာခဲ့သည်။ မင်းသား ရောက်ရှိလာခဲ့ပြီး ယှဉ်ပြိုင်သည့် မိန်းကလေး အားလုံးတို့၏ ပန်းပွင့်များကို အလွန်ပင် ညင်ညင်သာသာနှင့် ဂရုတစိုက် စစ်ဆေးသည်။ အားလုံးကို စစ်ဆေးပြီးသော အခါတွင် သူသည် နောက်ဆုံး ရလာဒ်ကို ကြေငြာပြီး ထိုရလာဒ်မှာ နန်းတွင်းအမှုထမ်း၏ သမီး မိန်းကလေးကို သူ၏ ကြင်ယာတော ်အသစ်အဖြစ် ရွေးချယ်လိုက်ခြင်း ဖြစ်သည်။

ထိုနေရာတွင် ရှိနေသော အခြား မိန်းကလေးများ အားလုံးက စတင်၍ ကန့်ကွက် ကြသည်။ မင်းသားသည် မည်သည့်ပန်းကိုမှ ပေါက်အောင် မစိုက်ပျိုးနိုင်ခဲ့သော တစ်ဦးတည်းသော မိန်းကလေးကို ရွေးချယ်သည့် အတွက်ကြောင့် ဖြစ်သည်။

ထိုအခါမှ မင်းသားက သူပြုလုပ်သော ပြိုင်ပွဲ၏ နောက်ကွယ်မှ ကျိုးကြောင်းဆက်စပ် တွေးခေါ်ပုံကို ရှင်းပြသည်။
“ဒီမိန်းကလေးတစ်ယောက်တည်းကသာ အနာဂတ် မိဖုရားအတွက် ထိုက်တန်တဲ့ ပန်းပွင့်ကို စိုက်ပျိုး နိုင်ခဲ့တယ်။ အဲဒါကတော့ ရိုးသားမှု ပန်းပွင့်ပဲ။ ကျွနု်ပ်ပေးလိုက်တဲ့ သစ်စေ့တွေ အားလုံးဟာ မြုံနေတဲ့ သစ်စေ့တွေ ချည်းပဲ။ အဲဒီ သစ်စေ့တွေကနေ ဘာပင်မှ ပေါက်အောင် စိုက်လို့ ရမှာ မဟုတ်ဘူး။”

(Paulo Coelho ၏ Like the flowing River: Thoughts and Reflection မှ A Fairy Tale ကို ပြန်ဆိုထားပါသည်။)

4 comments:

မီယာ said...

ရိုးသားမှုသာ ပဓာန။ လက်ဆင့်ကမ်းဖို့ ပုံပြင်လေးကို မှတ်သွားပါတယ်။

မဇနိ said...

ညက ကိုဇနိက ဒီပုံပြင်လေး ဖတ်ပြတယ်။
နှစ်သက်မိပါကြောင်း။

မီယာ said...

အိမ်သစ်ကိုလင့်ထားလိုက်ပါပြီ

Anonymous said...

ရိုးသားမှုကို အားမကျမိပဲ.. ဟာ..အတော်ပဲ..ငါစိုက်တဲ့အပင်တွေ ဘယ်တော့မှ မရှင်ဘူး။ မိဖုရားဖြစ်နိုင်တယ်လို့ တလွဲတချော်.. မက်စိ ယူသွားကြောင်း။
မမွန်