Search This Blog

Saturday, November 29, 2008

တယ်လီဖုန်းနဲ့ ချောက်ချတတ်သူများ

ကျွန်တော်တို့ ရန်ကုန်မှာ နေစဉ်တုန်းကတည်းက တယ်လီဖုန်းတစ်လုံးနဲ့ လူတစ်ကာကို လိုက်ကျပ်တတ်တဲ့ သူငယ်ချင်းတွေရှိပါတယ်။ ဥပမာဆိုရရင် ကောင်မလေးတွေ အိမ် ညသန်းခေါင်ကျော် ဖုန်းဆက်ပြီးတော့ တစ်ယောက်ယောက်က အိပ်ချင်မူးတူးနဲ့ ဖုန်းထကိုင်ပြီဆိုရင် တီဗွီကြော်ငြာထဲကလို “ဟေ့ အိပ်မပျော်ဘူးလား။ ရွှေပုပ္ပါး သွေးဆေးကိုစား။” လို့ပြောပြီး ဖုန်းချတတ်တာမျိုးပါ။ ဖုန်းကိုင်တဲ့သူက ညသန်းခေါင် အိပ်နေရာ ကလည်း ဖုန်းထကိုင်ရသေးတယ်။ ကိုင်ပြန်တော့လည်း အိပ်မပျော်ဘူးလား အမေး ခံရတယ်ဆိုတော့ ဘယ်လောက် ဒေါသထွက်မလဲ ဆိုတာ စဉ်းစားသာ ကြည့်ပါတော့။

စင်ကာပူမှာ နေတုန်း ကျွန်တော်တို့ ကြုံဖူးတဲ့ အဖြစ်အပျက် အချို့ရှိပါတယ်။ ပျော်စေ ပျက်စေပေမယ့် အတော်ထိအောင် ချောက်ချကြတာမျိုးပါ။

ကျွန်တော်တို့ ပေါ်လီမှာ နောက်ဆုံးနှစ်ရောက်တော့ ကျောင်းမှာ မြန်မာကျောင်းသား ၄၀၀ နီးပါးလောက် ဖြစ်နေပါပြီ။ ကျောင်းမှာ တရားဝင် မှတ်ပုံတင် မထားပေမယ့် အချင်းချင်း စုဖွဲ့ထားတဲ့ မြန်မာအသင်းရှိပါတယ်။ တစ်နေ့တော့ မြန်မာအသင်းရဲ့ ဥက္ကဌဆီကို ညသန်းခေါင်လောက် ဖုန်းလာပါတယ်။ တစ်ဖက်ကနေပြီး အခု ကလယ်မင်တီ (Clementi) ရဲစခန်းက ဆက်နေတာဖြစ်ပြီး ပေါ်လီက မြန်မာကျောင်းသားနှစ်ယောက် အဖမ်းခံထားရလို့ အခုလိုက်လာခဲ့ဖို့ ဆိုပြီးတော့ ပြောပါတယ်။ မြန်မာအသင်း ဥက္ကဌလည်း ချက်ချင်း သူနေတဲ့ အိမ်ကနေ ကားငှားပြီး ရဲစခန်းကို ပြေးပါတော့တယ်။ ရဲစခန်းရောက်လို့ စုံစမ်းကြည့်တော့ အိုဗာစတေး နေတာ မိလို့ ဖမ်းထားတဲ့ မြန်မာ ၂ ယောက်ပဲရှိပါတယ်။ ကျန်တဲ့ မြန်မာ ကျောင်းသား ဖမ်းထားတာ မရှိပါဘူး ဆိုမှ သူ့ကို ချောက်ချလိုက်မှန်း သဘောပေါက်ပါတယ်။ ဘယ်သူ့လက်ချက်လဲဆိုတာကိုတော့ ဒီနေ့ထက်ထိ လက်သည် မပေါ်ပါဘူး။

နောက်တစ်ခါကတော့ ကျွန်တော်နဲ့ တစ်အိမ်တည်းနေတဲ့ သူငယ်ချင်းတစ်ယောက် အကျပ်ခံရတာပါ။ အဲဒီတုန်းက သူတို့ အော့ချက် လမ်းမပေါ်က ဟိုတယ်တစ်ခုမှာ စားပွဲထိုး နေကြပါတယ်။ ဟိုတယ်မှာ စားပွဲထိုးဖို့ တစ်ပတ်တစ်ခါ လုပ်မယ့်အချိန်ကို ဘွတ်ကင် ကြိုပေးပြီး မှ သွားလုပ် ရပါတယ်။ အဲဒီနေ့ကတော့ သူ့ကို ဟိုတယ်က မန်နေဂျာက ဖုန်းဆက်ပါတယ်။ ဟိုတယ်မှာ အရေးကြီး ဧည့်ခံပွဲရှိလို့ ဒီနေ့ညနေ အလုပ်လာဆင်းဖို့ ဆိုပြီး ခေါ်တာပါ။ အဲဒါတင်မကသေးပါဘူး။ မင်းသူငယ်ချင်းထဲက ဘွတ်ကင် တင်မထားပေမယ့် လုပ်ချင်တဲ့သူရှိရင် ခေါ်လာခဲ့။ ငါတို့ လူ ၂၀ လောက်လိုနေတယ် ဆိုပြီးတော့လည်း ပြောပါသေးတယ်။ သူလည်း အဝတ်အစားလဲပြီး ဟိုတယ်မှာ အလုပ်ဆင်းဖို့ သွားပါတော့တယ်။ သူနဲ့အတူ အခြားသူငယ်ချင်း ၂ယောက် ၃ယောက်လည်း ဟိုတယ်ကို ပါသွားပါတယ်။ ဟိုတယ်ရောက်မှ သိရတာက အဲဒီနေ့က ရဲလာစစ်မယ်လို့ သတင်းရလို့ နိုင်ငံခြား ကျောင်းသားတွေ အားလုံး တစ်ယောက်မှ အလုပ်လာမဆင်းဖို့ မှာထားတယ် ဆိုတာပါပဲ။ အဲဒီတော့မှ သူတို့ အကျပ်ခံရမှန်းသိပါတယ်။ နှစ်နှစ်လောက်ကြာမှ အချင်းချင်း စကားစပ်မိလို့ ပြန်ပြောတော့ အလွန် အစသန်တဲ့ သူငယ်ချင်း တစ်ယောက်ရဲ့ လက်ချက်ဆိုတာ သိရပါတယ်။

နောက်ဆုံးတစ်ခေါက် သတိရတဲ့ အဖြစ်ကတော့ တော်တော်ကို ဆိုးပါတယ်။ နည်းနည်း ကြမ်းကြမ်းတမ်းတမ်း စကားလုံးတွေ ပါတာမို့ Offence ဖြစ်မယ်ထင်ရင် ဒီနေရာကနေပြီး ဆက်မဖတ်ကြပါနဲ့တော့။

အဲဒီတုန်းက ကျွန်တော်တို့ ပထမနှစ်တက်ခါစ အချိန်ပါ။ ကျွန်တော်နဲ့ အတူနေတဲ့ သူငယ်ချင်းထဲမှာ အရမ်းရိုးလွန်းတဲ့ သူငယ်ချင်းတစ်ယောက် ရှိပါတယ်။ ရိုးလွန်းတော့ များသောအားဖြင့် သူ့ကို ကျပ်ရင်တောင်မှ ကျပ်မှန်း မသိပါဘူး။ ကျောင်းတွေပိတ်တော့ ကျွန်တော်တို့ အားလုံး ကိုယ်စီ အလုပ်ရှာကြပါတယ်။ မြန်မာကျောင်းသား အများစု အလုပ်လုပ်လေ့ရှိတဲ့ နေရာက ဝပ်ဆင်လို့ ခေါ်တဲ့ စတိုးဆိုင်မှာပါ။ သူလည်း ဝပ်ဆင်မှာ အလုပ်သွားလျှောက်ပေမယ့် မရပါဘူး။ တစ်နေ့တော့ ကျွန်တော်တို့ အိမ်မှာ ရှိနေတုန်း ဖုန်းလာပါတယ်။ ကျွန်တော်တို့ကဖုန်းတစ်လုံးကို ကိုင်ပြီး ကျွန်တော့်သူငယ်ချင်းကတော့ တစ်ခြားဖုန်းကို ကောက်ကိုင်ပါတယ်။ အဲဒီမှာ ဟိုဘက်က သူ့နာမည်ကို အင်္ဂလိပ်လိုမေးပြီး သူနဲ့ပြောချင်လို့ပါလို့ ပြောပါတယ်။

ကျွန်တော်တို့မှာ ဖုန်းထဲက အဲဒီအသံကို ကြားတော့ အတော် ရယ်ချင်သွားပါတယ်။ ဟိုဘက်က ဖုန်းဆက်နေတာ သူနဲ့ တစ်ခန်းတည်း အတူနေတဲ့ သူ့အခန်းဖော် သူငယ်ချင်းရဲ့ အသံမှန်း ကျွန်တော်တို့က မှတ်မိလို့ပါ။ သူက တော့ မမှတ်မိဘဲ ပြောနေပါတယ် ဆိုပြီး ပြန်ပြောပါတယ်။ အောက်မှာ သူတို့ နှစ်ယောက် အင်္ဂလိပ်လို ပြောကြတဲ့ စကားတွေကို ကျွန်တော် မှတ်မိသလို ပြန်ရေးပြပါ့မယ်။

“မင်း ဝပ်ဆင်မှာ အလုပ်လျှောက်ထားတယ်ဆိုတာ တွေ့ရတယ်။ ဟုတ်သလား။”
“ဟာ။ ဟုတ်ပါတယ်။ ကျွန်တော် လျှောက်ထားပါတယ်။”
“အေး၊ ငါက ဝပ်ဆင်က မန်နေဂျာပါ။ မင်းကို ငါနည်းနည်း အင်တာဗျူးချင်လို့။ ရမလား။”
“ရပါတယ်။ မေးပါ။”
“မင်း Vagina ကို မြင်ဖူးလား။”
“ခင်ဗျာ။ မမြင်ဖူးပါဘူး။”
“ဟုတ်ပါ့မလားကွ။ ဒီအရွယ်ရောက်နေပြီ။ မမြင်ဖူးဘူး ဆိုတာ။”
“တကယ်ပါခင်ဗျာ။ ကျွန်တော် တစ်ခါမှကို မမြင်ဖူးပါဘူး။”
“ငါမယုံဘူး။ မင်းလိမ်တာပဲ ဖြစ်မယ်။”
“ကျွန်တော် မလိမ်ပါဘူး။ တကယ်ကို မမြင်ဖူးတာပါ။
“အေး၊ အဲဒါဆို မင်း Sexual Intercourse ကိုရော စိတ်ဝင်စားလား။”
“နည်းနည်းတော့ စိတ်ဝင်စားပါတယ်။”
“နည်းနည်းပဲလားကွ။”
“ဟုတ်ပါတယ်။ ကျွန်တော်နည်းနည်းပဲ စိတ်ဝင်စားတာပါ။”
“ဟုတ်ပြီ။ ဒီလောက်ဆိုရင် ရပြီ။ မင်းငါ့ကို တရုတ်လို ၁ ကနေ ၁၀ အထိ ရွတ်ပြစမ်းပါ။”

အဲဒီမှာ ဟိုကောင်က ၁ ကနေ ၁၀ ကို တရုတ်လို အိ၊အော့၊ဆန်း၊စွတ် နဲ့ ရွတ်ပါလေတော့တယ်။ ကျွန်တော်တို့ အားလုံးမှာ ဖုန်းခွက်ကို လက်နဲ့ပိတ်ပြီး ကြိတ်ရယ်နေကြပါတယ်။ နောက်တော့ သူ့ကို ကျပ်တဲ့သူက တစ်ခွန်းနှစ်ခွန်း ဆက်ကျပ်ပြီး “နောက်မှ အကြောင်းပြန်မယ်” ပြောပြီး ဖုန်းချသွားပါတော့တယ်။
သူက ကျွန်တော်တို့ရှိတဲ့ နေရာကိုလာပြီး-

“ဘာမှန်းလည်း မသိဘူးကွာ။ အတော့်ကို စားတယ်။ ငါ့ကို ဝပ်ဆင်က အင်တာဗျူးတာတဲ့။ Vagina မြင်ဖူးလား လည်းမေးတယ်။ Sexual Intercourse ကိုစိတ်ဝင်စားလားလည်း မေးတယ်။ ဘယ်လိုလူလဲ မသိပါဘူးကွာ။”

ဆိုပြီးတော့ ပြောပါတော့တယ်။ အဲဒီအချိန်မှာ ခုနက သူ့ကို ဖုန်းဆက်ပြီး ကျပ်တဲ့ သူငယ်ချင်းက ပြုံးစိစိနဲ့ အိမ်ထဲဝင်လာတာ တွေ့လိုက်ရပါတယ်။ ကျွန်တော်တို့ အားလုံး ဟက်ဟက်ပက်ပက် ဝိုင်းပြီး ရယ်နေကြတာတောင် သူက အမေးခံရတဲ့ မေးခွန်းတွေကို ရယ်ချင်လို့ ရယ်တယ်လို့ပဲ ထင်ပါတယ်။ သူကလွဲပြီး ကျန်တဲ့သူအားလုံး သူအကျပ်ခံရမှန်း သိလို့ ရယ်တယ်ဆိုတာတော့ သဘောမပေါက် ရှာပါဘူး။

ကျွန်တော်တို့ အားလုံး သူ့ကို ပြန်မပြောကြသလို သူလည်း ဒီနေ့အထိ သူ့အခန်းဖော် သူငယ်ချင်းက ကျပ်ခဲ့မှန်း တကယ်ကို မသိရှာပါဘူး။

2 comments:

ရှင်မင်းညို said...

အရမ်းရီရတယ်

Phyo Maw said...

အလုပ်အင်တာဗျူး ကတော့ လန်ထွက်နေတယ်။ ပြန်တင်ပါလား။ တအားရီရတယ်ဗျ။ သိပ်များများ စားစားမဖတ်ဖြစ်သေးလို့ မသိကြဘူးထင်တယ်။ ခုဟာက အသစ်ပဲ ဖတ်ချင်သူတွေများနေတော့ အသစ်အနေနဲ့ ပြန်တင်ပါလား
:D