ပြုံးဖို့ သက်သက်ပါ

ဘာသာရေးနဲ့ ပတ်သက်ပြီး ကမောက်ကမ ဖြစ်ရတဲ့ ဟာသတွေထဲက သိပ်ပြီး မရိုင်းဘူးလို့ ထင်ရတဲ့ ဟာသလေး တွေကို ပြန်ပြီး ဝေမျှချင်ပါတယ်။ ဘာသာတရားကို မရိုမသေ လုပ်သလို မဖြစ်လောက်ဘူးလို့တော့ ထင်တာပါပဲ။ ပြုံးချင်စရာ သက်သက်ပါ။

အင်္ဂလိပ်ခေတ်တုန်းက မြန်မာပြည်မှာ လာပြီး အခြေချကြတဲ့ ဆာမိနဲ့ မူတူး ဆိုတဲ့ ကုလား ၂ ယောက် ရှိပါတယ်။ သူတို့ဟာ မြန်မာပြည်မှာ အနေကြာလာ ပြီးတဲ့နောက်မှာ ဗုဒ္ဓဘာသာဝင် အဖြစ် ပြောင်းလိုက် ကြပါတယ်။ ဘာသာ ပြောင်းပြီးတော့ ဆာမိက ရွာဦးကျောင်း ဆရာတော်ကို အိမ်ကို ပင့်ပြီး ဆွမ်းကပ်ပါတယ်။ ဆရာတော်က ဆွမ်းဘုဥ်းပေးပြီးတဲ့ နောက်မှာတော့ အိမ်ရှင် ဆာမိကို ငါးပါးသီလ ပေးပါတယ်။ သူ့သူငယ်ချင်း မူတူးကလည်း တရားနာတဲ့ နေရာမှာ ရောက်နေပါတယ်။ ဆရာတော်က "ဗုဒ္ဓံသရဏံ ဂစ္ဆာမိ ဓမ္မံသရဏံ ဂစ္ဆာမိ သံဃံ သရဏံ ဂစ္ဆာမိ" ဆိုပြီး သရဏဂုံ ရွတ်ဖတ်တဲ့ အချိန်မှာတော့ အိမ်ရှင် ဆာမိက သဘောတွေ အကျကြီး ကျနေပါတယ်။

နောက်တစ်နေ့ ကျတော့ မူတူးကလည်း အားကျမခံ ဆရာတော်ကို အိမ်ကို ပင့်ပြီး ဆွမ်းကပ်ပါတယ်။ ဆရာတော်လည်း မူတူးရဲ့ အိမ်မှာ ဆွမ်းဘုဥ်းပေး ပြီးတဲ့ နောက်မှာ ငါးပါးသီလ ပေးပြန်ပါတယ်။ ဆရာတော်က "ဗုဒ္ဓံသရဏံ ဂစ္ဆာမိ ဓမ္မံသရဏံ ဂစ္ဆာမိ သံဃံသရဏံ ဂစ္ဆာမိ" ဆိုပြီးတော့ ရွတ်တဲ့ အချိန်မှာတော့ အိမ်ရှင် မူတူးက "ဆရာတော် ဘုရား။ တပည့်တော် နာမည် မူတူး ပါဘုရား။ ဆာမိ မဟုတ်ပါဘူး။" ဆိုပြီး ဝင်ပြောပါတယ်။ ဘုန်းကြီးက "ဟဲ့ ဒကာ။ သရဏဂုံဆိုတာ ဒီအတိုင်းပဲ။ ဆာမိပဲ ဖြစ်ဖြစ် မူတူးပဲ ဖြစ်ဖြစ် ဂစ္ဆာမိပဲ ရှိတယ်။" လို့ပြန်ပြောတော့ မူတူးက "အရှင်ဘုရား တပည့်တော်က ဆာမိမှ မဟုတ်တာ။ မူတူးပဲ။" ဆိုပြီး ထပ် ပြော ပြန်ပါတယ်။ ဘုန်းကြီးကလည်း စိတ်ပေါက်ပေါက်နဲ့ ကဲ ဒီလောက်တောင် ဖြစ်လှတာ ဆိုပြီး "ဗုဒ္ဓံသရဏံ ဂစ်မူတူး ဓမ္မံသရဏံ ဂစ်မူတူး သံဃံသရဏံ ဂစ်မူတူး" ဆိုပြီး ရွတ်ထည့် လိုက်ပါတယ်။ အဲဒီတော့ မူတူး က ဝမ်းသာအားရနဲ့ "အာဟား။ ဂစ်မူတူးကွ။" ဆိုပြီး ထခုန် ပါတယ်တဲ့။ အဲဒါက ဟိုးအရင်ခေတ်က ရွှင်ပြုံး ဂျာနယ်မှာ ပါဖူးတဲ့ ဟာသ တစ်ခုပါ။

ငယ်ငယ်ကတည်းက ကြားဖူးနေတဲ့ တရုတ်ကြီး နဲ့ သူ့မိန်းမ ဟာသလည်း ရှိပါသေးတယ်။တစ်ခါက တရုတ်ကြီး တစ်ယောက်ဟာ မြန်မာ အမျိုးသမီးတစ်ဦး နဲ့ အိမ်ထောင်ကျပါတယ်။ သူ့မိန်းမက မနက်တိုင်း ဘုရားကို ဆွမ်းတော်တင် ရေချမ်းကပ်နဲ့ လုပ်နေတာကို တရုတ်ကြီးက အမြဲတမ်း တွေ့နေရပါတယ်။ ဆွမ်းကပ် ရေချမ်းကပ် တွေ ရွတ်နေတာကိုလည်း ကြားနေ ရပါတယ်။ တစ်နေ့တော့ သူ့မိန်းမက ခရီးသွားစရာ ရှိလို့ တရုတ်ကြီးကို "ကျွန်မ မရှိတဲ့ အချိန် ရှင် မနက်တိုင်း ဘုရားကို ဆွမ်းတော်တင် ထားလိုက်။" ဆိုပြီး မှာထားခဲ့ပါတယ်။ နောက်တစ်နေ့ မနက်မှာတော့ တရုတ်ကြီးလည်း ဆွမ်းတော်ပွဲ ကလေး ပြင်ပြီး ဘုရားကို ဆွမ်းသွားကပ် ပါတယ်။ ဘုရားကို ဆွမ်းကပ် ပြီးတော့မှ "ဒုက္ခပဲ။ ငါ့မိန်းမ ဆွမ်းကပ်ရင် ဘာတွေ ရွတ်သလဲ ဆိုတာ မသိဘူး။ မေးလည်း မထားလိုက်မိဘူး " ဆိုပြီး စဥ်းစားမိတာနဲ့ တရုတ်ကြီးက ပြောလိုက်ပုံက "ဘုရား ဘုရား စားစား။ အားမနာနဲ့။ ကျန်တာ မိန်းမလာမှ ဆက်ပြောလိမ့်မယ်။" ဆိုပြီးတော့ပါတဲ့။

ကျွန်တော်တို့ ငယ်ငယ် ၇တန်းနှစ်က ကိုယ်တိုင် ကြုံဖူးတဲ့ ဟာသ တစ်ခု ရှိပါတယ်။ အဲဒီတုန်းက အတန်းချုပ် ဆရာမကြီးက တစ်ပတ်ကို စာသင်ချိန် တစ်ချိန်ယူပြီး အခန်းထဲမှာ ဗုဒ္ဓဘာသာ နဲ့ ပတ်သက်တဲ့ အကြောင်းတွေကို ရှင်းပြပါတယ်။ ဆရာမကြီးက တော်တော် မျက်နှာထားတင်းတာမို့ ကျောင်းသားတွေ အတော်များများက ကြောက်ရပါတယ်။ တစ်နေ့တော့ ဆရာမကြီးက ကျွန်တော်တို့ကို ဗုဒ္ဓဘုရားရဲ့ ဖြစ်စဥ် ဗုဒ္ဓဝင်နဲ့ ပတ်သက်ပြီး ပြောပြ နေပါတယ်။ တစ်နေရာ ရောက်တော့ ဆရာမကြီးက ကျောင်းသားတွေကို ပညာစမ်းချင်တာနဲ့ "မင်းတို့ အထဲမှာ ဘုရားရဲ့ ဖခမည်းတော် နာမည်ကို သိတဲ့သူ ဘယ်သူ ရှိသလဲ။" လို့ မေးပါတယ်။ သုဒ္ဓေါဓန မင်းကြီးရဲ့ နာမည်ကို အဲဒီတုန်းက ကျွန်တော်တို့ အထဲမှာ သိတဲ့သူ တစ်ယောက်မှ မရှိပါဘူး။ အဲဒီတော့ ဆရာမကြီးက ထပ်ပြီးတော့ "အဖေနာမည်ပေါ့ကွာ။ ဘယ်သူပြောနိုင်သလဲ။" လို့ ထပ်မေးပါတယ်။

အဲဒီအချိန် ဆရာမကြီးရဲ့ ရှေ့ ခုံတန်းမှာ ထိုင်ပြီး အိပ်ငိုက်နေတဲ့ ကျွန်တော့် သူငယ်ချင်း တစ်ယောက်က ရုတ်တရက် လန့်နိုးလာပါတယ်။ သူက အိပ်ချင်မူးတူးနဲ့ သူ့ကို မေးတယ် ထင်ပြီး "ဆရာမ ကျွန်တော်ပြောလို့ မဖြစ်ဘူး။ ကျွန်တော် ပြောရင် အားလုံး ဝိုင်းဟား ကြလိမ့်မယ်။"လို့ ထပြောပါတယ်။ ဆရာမကြီးက "သိရင်ပြောစမ်းပါကွ။ ဘာဖြစ်သေးလဲ။" လို့ ပြန်ပြောပါတယ်။ ဟိုကောင်ကလည်း "တကယ်ပြောလို့ မဖြစ်ဘူး ဆရာမ။ ကျွန်တော့် သူငယ်ချင်းတွေ အကြောင်း ကျွန်တော်သိတယ်။ ဒီကောင်တွေ ကျွန်တော့်ကို ဝိုင်းဟား လိမ့်မယ်။" ဆိုပြီး ထပ်ပြော ပြန်ပါတယ်။ ဆရာမကြီးကလည်း "ပြောစမ်းပါကွ။ ရဲရဲသာ ပြောစမ်းပါ။ မင်းကို ဘယ်သူမှ မဟားစေရဘူး။ ဆရာမ တာဝန်ယူပါတယ်။" လို့ အာမခံလိုက်ပါတယ်။ အဲဒီမှာ ကျွန်တော့် သူငယ်ချင်းက "ဦးတင်စိုးပါ ဆရာမကြီး။" ဆိုပြီးတော့ ထပြောလိုက်တော့ တခန်းလုံး ဝါးကနဲ ပွဲကျ သွားကြပါတယ်။ မျက်နှာထားတင်းတဲ့ ဆရာမကြီးတောင် မနေနိုင်ပဲ ရယ်ပါတော့တယ်။ ပြီးတော့မှ "ဟဲ့ နင့်အဖေနာမည် မေးနေတာ မဟုတ်ဘူး။ ဘုရားရဲ့ အဖေနာမည် မေးနေတာ။" ဆိုပြီး ပြောတော့မှ ဟိုကောင်လည်း ရှက်ကိုးရှက်ကန်းနဲ့ ပါးစပ်ပိတ် သွားပါတော့တယ်။ နောက်နေ့ကစပြီး ဘုရား အဖေနာမည် ဦးတင်စိုးလားကွ ဆိုပြီး အခန်းထဲမှာ သူ့ကို တွေ့တိုင်း စကြပါတော့တယ်။

နောက်တစ်ခါတော့ ကျွန်တော့် အမျိုးအရင်း ခေါက်ခေါက်ကြီး တစ်ယောက်ရဲ့ အဖြစ်ပါ။ တစ်နေ့ သူ ပြည်ဘက်ကို ဘုရားဖူးသွားရင်း နာမည်ကြီး ဘုန်းကြီးကျောင်း တစ်ကျောင်းကို ရောက်သွားပါတယ်။ အဲဒီ ဘုန်းကြီးက အသားရှောင် ခိုင်းတာတို့ အရက်ရှောင်ခိုင်းတာတို့ ဆိုတာတွေ လုပ်တတ်ပါတယ်။ သူက ဘုန်းကြီး အနားမှာ ထိုင်နေတုန်း ဘုန်းကြီးက "မင်းအရက်ကြောင့် ဒုက္ခတွေ့လိမ့်မယ်။ အဲဒီတော့ ငါ့ကို အရက် ရာသက်ပန် လှူခဲ့။" ဆိုပြီး အလှူခံပါတယ်။ သူကတော့ "အင်း။ အရက်လှူလည်း ဘီယာတော့ သောက်လို့ ရပါသေးတယ်။" ဆိုပြီး စိတ်ထဲ စဥ်းစားနေပါတယ်။ ဘုန်းကြီးက သူဘာတွေး နေသလဲ သိသလိုနဲ့ "အရက် ဆိုတဲ့ အထဲမှာ ဘီယာလည်း ပါတယ်။" လို့ ပြောပါတယ်။ ဒီလိုနဲ့ မလှူချင့် လှူချင်နဲ့ ဘုန်းကြီးကို အရက် ရာသက်ပန် လှူခဲ့ရပါတယ်။ နောက်ပိုင်းမှာ အပေါင်းအသင်းတွေ ဘီယာသောက်တိုင်း အရက်သောက်တိုင်း သူဝင်သောက်လို့ မရဘဲ ဘေးထွက် ထိုင်နေရပါတယ်။ အစပိုင်း သိပ်ကိစ္စမရှိပေမယ့် နှစ်တွေကြာလာတော့ တဖြည်းဖြည်းနဲ့ ညစ်လာ ပါတယ်။ ဒါပေမယ့် ဘုန်းကြီးကို ရာသက်ပန် လှူခဲ့တာ ဆိုတော့ ဘာလုပ်လို့ လုပ်ရမှန်း မသိ ဖြစ်နေပါတယ်။ အဲဒီအချိန် အကြံကောင်း ညာဏ်ကောင်း ဝင်ပေးတဲ့ သူငယ်ချင်း တစ်ယောက်ကြောင့် အဆင်ပြေ သွားပါတယ်။ သူငယ်ချင်း ပေးတဲ့ အကြံကတော့ "ဘုန်းကြီးဆီ လှူခဲ့လို့ ပြန်စွန့်ချင်ရင် လွယ်လွယ်လေး။ ဘုရားက ဘုန်းကြီးထက် ပိုပြီး အဆင့်မြင့်တယ်။ ဘုရားမှာ သွားပြန်စွန့်လိုက်ပေါ့။" ဆိုပြီးတော့ပါ။ အဲဒီလိုနဲ့ ဘုရားမှာ အရက် သွားပြန်စွန့်ပြီး အရက် ပြန်သောက် ပါတော့တယ်။

အိတ်ထဲ ရှိရှိသမျှ အောလိုက်ရရင်

တခါတလေတော့လည်း ရှေ့ဖြစ်ဟောတဲ့ အကြောင်းတွေက အံ့သြဖို့ ကောင်းပါတယ်။ ၁၉၉၈ ကမ္ဘာ့ဖလား ဘောလုံးပွဲ ကန်နေတဲ့ အချိန်ကပါ။ ကွာတား ဖိုင်နယ် ကန်နေတဲ့ အချိန် ကျွန်တော့် သူငယ်ချင်း တစ်ယောက်က ဒီနှစ် ပြင်သစ် ဗိုလ်စွဲမှာလို့ လာပြောပါတယ်။ ပြင်သစ်ဆိုတာ လုံးဝ အစဥ်အလာ မရှိတဲ့ အသင်းမို့ ကျွန်တော်တို့က မဖြစ်နိုင်ဘူးလို့ သူ့ကို ဝိုင်းပြော ကြပါတယ်။ မင်းဘယ်သူ ပြောလဲ ဆိုတော့ သာမညတောင် အောက်က ----- ဆရာတော်က ပြောတာ။ သူ့ကို ကိုးကွယ်တဲ့ တစ်ရွာလုံး ပြင်သစ်ကိုပဲ ဖိလောင်း နေကြတယ်လို့ သူက ပြောတော့ ကျွန်တော်တို့က ဖြစ်နိုင်မယ် မထင်ပါဘူးကွာ ဆိုပြီး သူ့စကားကို အလေးမထား ကြပါဘူး။ အဲဒီလိုနဲ့ ပြင်သစ် ဆီမီးဖိုင်နယ် တက်လာတော့ ကျွန်တော်တို့ သူငယ်ချင်းတွေထဲက တစ်ချို့က ပြင်သစ်ကို ဝိုင်းပြီး အောကြ ပါတော့တယ်။ သူတို့တွေ အဲဒီနှစ်က ပြင်သစ် လုပ်ကျွေးလို့ ဖိုင်နယ်ပြီးတဲ့ အချိန်မှာ အတော် ထောသွားကြ ပါတယ်။

ကမ္ဘာ့ဖလား ဘောလုံးပွဲတွေထဲမှာ ၂၀၀၂ ခုနှစ် ပွဲကတော့ အမှတ်တရ အရှိဆုံးပါပဲ။ အဲဒီတုန်းက တစ်နေ့ ကျွန်တော် အိမ်ပြန်လာတော့ အိမ်မှာ အတူနေတဲ့ သူငယ်ချင်းက ငါအလုပ်ကနေ ခွင့်တစ်လ ယူလာခဲ့တယ်ကွလို့ လှမ်းပြောပါတယ်။ နေ့တိုင်းနီးပါး အလုပ်လုပ်ပြီး ပိုက်ဆံကို ကုန်းရုန်း ရှာနေတဲ့ သူငယ်ချင်းက ခွင့်အကြာကြီး ယူလာတယ် ပြောလို့ အံ့သြ သွားပါတယ်။ ဘာလုပ်မလို့လဲ လို့ ဝိုင်းမေးတော့ ကမ္ဘာ့ဖလားပွဲ ကြည့်မလို့ ခွင့်ယူလာတာ လို့ ပြောလို့ ကျွန်တော်တို့ အားလုံး ဝိုင်းရယ်ကြပါတယ်။ အစကတော့ သူ ကျွန်တော်တို့ကို နောက်နေတယ် မှတ်တာပါ။ ဒါပေမယ့် နောက်တစ်နေ့က စပြီး သူ တစ်လလုံးလုံး အလုပ်မသွားတော့ဘဲ တီဗွီရှေ့မှာ လာသမျှ ဘောလုံးပွဲတိုင်းကို မလွတ်တမ်း ထိုင်ကြည့် ပါ​တော့တယ်။ အဲဒီလောက်ကို ဝါသနာ ကြီးတဲ့သူလည်း ကြုံဖူးပါတယ်။

ကျွန်တော်တို့က အိမ်မှာ ယောက်ျားလေးတွေချည်း စုနေတာ ဆိုတော့ တစ်အိမ်လုံး ဘောလုံးပွဲ ကြည့်ကြပါတယ်။ ဘောလုံးပွဲ ကြည့်ဖို့ အတွက် ကေဘယ်လ် တီဗွီနဲ့ ဘောလုံးပွဲလိုင်း ချိတ်ထားပါတယ်။ အဲဒါကြောင့် နီးစပ်ရာ သူငယ်ချင်းတွေလည်း အိမ်မှာလာပြီး ဘောလုံးပွဲ ကြည့်ကြပါတယ်။ ကမ္ဘာ့ဖလားပွဲ မစခင်ညက ကျွန်တော့် သူငယ်ချင်း အစ်ကိုကြီး တစ်ယောက် အိမ်ရောက်လာပြီး ကောင်လေး မင်း ပိုက်ဆံ ၂၀ အလကား မလိုချင်ဘူးလားလို့ မေးပါတယ်။ ဘယ်လို လုပ်ရမလဲ မေးတော့ ပထမဆုံးနေ့ ပြင်သစ်နဲ့ ဆီနီဂေါကန်မှာကွ။ ပြင်သစ်ဘက်ကလောင်းလို့ နိုင်ရင် ၂၀ ရာခိုင်နှုန်းရမယ်။ အဲဒီတော့ ပြင်သစ်ကို ဒေါ်လာ ၁၀၀ လောင်းလိုက်၊ ၂၀ရဖို့တော့ သေချာတယ်လို့ သူကပြောပါတယ်။ ကျွန်တော်တို့ကတော့ ဟာ ရှုံးသွားရင် ငုတ်တုတ်မေ့ဦးမယ်။ လောင်းချင်ရင် ခင်ဗျားဘာသာ ခင်ဗျားလောင်း ဆိုပြီး ပြောလိုက်တော့ ငါက မင်းတို့ကို အကောင်းနဲ့ အကြံပေးတာ နားမထောင်ချင်ရင်လည်း မင်းတို့ ထိုက်နဲ့ မင်းတို့ကံပဲ လို့ ပြောပြီး ထွက်သွားပါတယ်။ နောက်တစ်နေ့ ပွဲစစချင်း ကမ္ဘာ့ချန်ပီယံ ပြင်သစ်ကို ကမ္ဘာ့ဖလား အခုမှ စကန်ဖူးတဲ့ ဆီနီဂေါက ကောင်းကောင်း တီးထည့် လိုက်တော့ ပြင်သစ်ဘက်က ဒေါ်လာ ၁၀၀ သွားလောင်းတဲ့သူ တကယ်ပဲ ငုတ်တုတ်မေ့ သွားပါတော့တယ်။

အစကတော့ အားလုံးက ဘောလုံးပွဲကို ကြည့်ရုံကြည့်ကြတာပါ။ ဒါပေမယ့် ကျွန်တော်တို့ အိမ်မှာ အတူနေတဲ့ သူငယ်ချင်း တစ်ယောက်က ဇာတ်လမ်းစလာ ပါတယ်။ ဘောလုံးပွဲ ဆိုတာ ဒီအတိုင်း ကြည့်ရတာ ဖီးလ် မရှိဘူး။ နည်းနည်းလေး အလောင်းအစားပါမှ ကြည့်ကောင်းတာကွ ဆိုပြီး ဒေါ်လာ ၂၀ သွားလောင်းလိုက် ၃၀ သွားလောင်းလိုက် နဲ့ လုပ်လာပါတယ်။ စင်ကာပူမှာ အစိုးရက ဖွင့်တဲ့ စင်ကာပူပူးလ် ဆိုတဲ့ ထီဆိုင်မှာ ဘောလုံးပွဲလည်း လောင်းလို့ ရပါတယ်။ သူက စလိုက်တဲ့ ဘောလုံးပွဲ လောင်းတဲ့ ပိုးဟာ မကြာခင် တစ်အိမ်လုံးကို ကိုက်ပါတော့တယ်။ ဟိုလူက သွားလောင်း၊ ဒီလူက သွားလောင်းနဲ့ နောက်တော့ အိမ်မှာရှိတဲ့သူ အကုန်လုံး နီးပါး တပျော်တပါးကြီး ဘောလုံးပွဲ လောင်းကြပါတော့တယ်။

ဘောလုံးဆိုတာ အလုံးကြီးပါ။ ဘယ်သူနိုင်မယ် ဘယ်သူရှုံးမယ်လို့ အတိအကျ ပုံသေတွက်လို့ မရပါဘူး။ အမှတ်အရဆုံး ပွဲကတော့ အမေရိကန်ရဲ့ အုပ်စုပွဲစဥ် နောက်ဆုံးပွဲပါ။ အမေရိကန်က အုပ်စုကနေ တက်ဖို့ သေချာနေပါပြီ။ သူနဲ့ ကန်မယ့် ပိုလန် အသင်းနဲ့လည်း ခြေက အတော် ကွာပါတယ်။ ကျွန်တော်တို့ အိမ်မှာ ဘောလုံးပွဲလောင်းရင် အချီကြီး ဝုန်းတတ်တဲ့ သူငယ်ချင်း တစ်ယောက် ရှိပါတယ်။ အဲဒီနေ့က သူ ကျွန်တော်တို့နဲ့ အတူ ဘောလုံးပွဲ သွားလောင်းရင်း အမေရိကန် နိုင်မှာ အသေအချာပဲ ဆိုပြီး ဒေါ်လာ ၂၀၀ လောင်း ပါတယ်။ ဘောလုံးပွဲ လောင်းတဲ့ ဆိုင်က ကျွန်တော်တို့နေတဲ့ အိမ်ရဲ့ အောက်မှာတင် ရှိပါတယ်။

အိမ်ြပန်လာပြီးတော့ ကျွန်တော်တို့ တတွေ စကားတပြောပြော လုပ်နေတာနဲ့ ဘောလုံးပွဲ စကန်တာတောင် မသိလိုက်ပါဘူး။ စကန်ပြီး ၁၀မိနစ်လောက် နေမှ ဘောလုံးပွဲ စပြီကွ ဆိုပြီး တီဗွီကို ဖွင့်ကြည့်ကြပါတယ်။ တီဗွီကို ဖွင့်လိုက်တာနဲ့ ကျွန်တော့် သူငယ်ချင်းရဲ့ ပါးစပ်က ဆဲသံ ထွက်လာတော့တာပါပဲ။ ၁၀ မိနစ်ပဲ ရှိသေးတယ်။ ပိုလန်က အမေရိကန်ကို ၂ ဂိုး သွင်းထား ပါပြီ။ ဒီလိုနဲ့ ရင်တမမနဲ့ ဘောလုံးပွဲကြည့်ရင်း နောက်ဆုံးတော့ ၃ ဂိုး ၁ဂိုးနဲ့ အမေရိကန် ရှုံးသွားပါတယ်။ ကျွန်တော့် သူငယ်ချင်းလည်း မျက်နှာကြီးကို ရှုံ့မဲ့နေတာပါပဲ။ ၂၀၀ လောက်တော့ ခါတိုင်းလည်း လောင်းနေတာပဲ။ တစ်ခါတစ်လေ ဘာဖြစ်သေးလဲ လို့ ကျွန်တော်တို့က ဝိုင်းပြောတော့ မဟုတ်ဘူးကွ။ ခုနက ငါတို့ ပြန်လာပြီးမှ ငါစိတ်ထဲမှာ နိုင်မှာ အသေအချာပဲ ဆိုပြီး နောက်ထပ် ၅၀၀ သွားထပ်လောင်းလာတာ။ အခုတော့ ၇၀၀ ထိသွားပြီ ဆိုပြီး ပြန်ပြောပါတယ်။

နောက်တော့ စင်ကာပူ ပူးလ်နဲ့ အားမရကြတော့ ပါဘူး။ စင်ကာပူပူးလ်က ပေးတဲ့ကြေးက တခြားဒိုင်တွေနဲ့ ယှဥ်ရင် နိမ့်ပါတယ်။ နောက်ပြီး အဲဒီတုန်းက စင်ကာပူပူးလ်မှာ အခုလို ဘောလုံးပွဲကို Live လောင်းလို့ မရပါဘူး။ ဒါနဲ့ ကျွန်တော်တို့အားလုံး အင်္ဂလန်ဒိုင် ဝီလီယမ်ဟေး ဘက်ကို ပြောင်းကြပါတယ်။ အွန်လိုင်းကနေ လောင်းကြတာပါ။ ဝီလီယမ်ဟေးမှာ ပေးတဲ့ကြေးက စင်ကာပူပူးလ်က ပေးတဲ့ ကြေးထက် အများကြီး ပိုမြင့်ပါတယ်။ အဲဒါအပြင် ဘောလုံးကန်နေတဲ့ အချိန် မိနစ် ၈၀ အထိ လောင်းလို့ ရပါတယ်။ မိနစ်ကြာလာတာနဲ့ အမျှ ကြေးလျော့လာတာပဲ ရှိပါတယ်။ ဘယ်သူ အနီကတ် ထိမလဲ၊ ဘယ်သူ ပထမဆုံး ဂိုးစသွင်းမလဲ ဆိုတာမျိုးတွေ အထိ အမျိုး စုံနေအောင် လောင်းလို့ ရပါတယ်။ ဒီလိုနဲ့ သူငယ်ချင်း တစ်ယောက်ရဲ့ ခရက်ဒစ်ကတ်ဒ်နဲ့ ဝီလီယမ်ဟေးမှာ အကောင့်ဖွင့်ပြီး အားလုံး ဝိုင်းလောင်း ကြပါတော့တယ်။

ဘောလုံးပွဲ မစခင်မှာ ကွန်ပြူတာ ရှေ့မှာ အားလုံးဝိုင်းပြီး လောင်းကြပါတယ်။ ဘောလုံးပွဲကန် နေတဲ့ အချိန်လည်း စိတ်ပါရင် ပါသလို လောင်းကြပါတယ်။ ပြီးမှ အားလုံး ပိုက်ဆံ စုရှင်း ကြပါတယ်။ အဲဒီနှစ်က ကံမကောင်းပါဘူး။ အဆုံးသတ်တော့ အားလုံး ထိကြပါတယ်။ နောက်ဆုံးနေ့ ဗိုလ်လုပွဲ ဘရာဇီး နိုင်မယ် ဆိုပြီး လောင်းတာတောင် ဒီအတိုင်း မလောင်းဘဲ ဂိုးပေါင်းတွေ လောင်းလို့ ရှုံးကြပါတယ်။

ကမ္ဘာ့ဖလားပွဲကြီး ပြီးတော့ တအိမ်လုံး ဘောလုံးမှန်တာနဲ့ အီဆိမ့် သွားကြပါတယ်။ အများဆုံး ရှုံးတဲ့သူက ဒေါ်လာ ၅ ထောင်နီးပါး ကနေ အနည်းဆုံး ဒေါ်လာ ၃၀၀ လောက်ထိ ရှုံးကြပါတယ်။ ကျွန်တော်တော့ နည်းနည်း ကံကောင်းသွားပါတယ်။ အဲဒီအချိန်က လက်ထဲ ပိုက်ဆံပြတ်နေတဲ့ အချိန်နဲ့ ကြုံလို့ အချီကြီး မလောင်း ဖြစ်တာနဲ့ ဘောလုံးပွဲ ပြီးလို့ စာရင်းချုပ်တော့ ၅ ဒေါ်လာ တိတိတောင် မြတ်လိုက်ပါသေးတယ်။ ဝီလီယမ်ဟေးမှာ အကောင့်ဖွင့် ထားတဲ့ ခရက်ဒစ်ကတ်ဒ်ကိုတော့ လကုန်တော့ ဘဏ်က ဝီလီယမ်ဟေးနဲ့ အရောင်းအဝယ် အားလုံးကို ပိတ်လိုက်လို့ နောက်လက စပြီး အွန်လိုင်းမှာ ဘောလုံးပွဲ လောင်းလို့ မရတော့ပါဘူး။

ကိုအောင် (ပျူနိုင်ငံ) က တစ်ပေးဖို့ Tagပေမယ့် ဘောလုံးပွဲနဲ့ အဆက်ပြတ်နေတာ အတော်ကြာပြီမို့ တစ်မပေးတော့ ပါဘူး။ ကမ္ဘာ့ဖလားပွဲနဲ့ ပတ်သက်ပြီး ပြန်သတိရတာတွေ ရေးလိုက်ပါတယ်။